Doeslief

Een tijdje terug las ik op NOS.nl: Protest Gooise apothekers: ‘Schreeuwen en slaan zijn dagelijkse dingen’. Agressie in de apotheek komt helaas veel voor; in sommige apotheken dragen assistentes T-shirts met ‘Doeslief’ in een poging het gedrag van cliënten te veranderen.

Natuurlijk is er ook begrip voor de patiënten. Het duurt soms lang voor iemand terecht kan bij de drukke huisarts of specialist. Eenmaal daar, is de patiënt niet direct aan de beurt. In de spreekkamer is de tijd beperkt, misschien wel te beperkt. Vervolgens moet de patiënt als hij een recept heeft bij de apotheek weer wachten, om dan de boodschap te krijgen dat het benodigde geneesmiddel niet leverbaar is of dat hij vanwege de vergoeding een ander merk krijgt. Je bent als apotheker opgeleid als zorgverlener, als geneesmiddelenspecialist, maar de dagelijkse praktijk leert dat er ook heel andere skills nodig zijn.

Het geduld van patiënten is soms op

Als apotheker ben ik me ervan bewust dat wij vaak de laatste schakel zijn en dat het geduld van patiënten soms op is. Maar wij hebben niet het enige en zeker niet het grootste probleem in de zorg. Het personeelstekort heeft de hoogste prioriteit en is nog niet opgelost. De regeldruk wordt aan alle kanten bestreden, maar administratie vraagt nog steeds veel tijd. Overbelasting van (aankomend) artsen vereist erkenning en actie. Het streven naar hoge kwaliteit van zorg die tegelijkertijd betaalbaar blijft, heeft op veel fronten de verhoudingen op scherp gezet.

VvAA zet zich in om, waar het kan samen met de beroepsorganisaties, de stem te zijn van zorgprofessionals in het terugdringen van werkdruk en regeldruk. Zodat zij er met bezieling voor hun patiënten kunnen zijn. Als we er samen voor zorgen dat zorgprofessionals meer tijd en ruimte krijgen, wordt het ook voor de patiënten beter en is ‘Doeslief’ niet meer nodig.

Delen