Doet u mee?

Op mijn computerscherm staat een uitnodiging voor een ‘Dialoog laatste levensfase’, vroeger ondenkbaar (niet nodig?) en nu – in ons land althans – een ‘must’ (luxe?). Een citaat: “Wij willen in gesprek gaan over de laatste levensfase. Dit doen we met allerlei mensen uit de samenleving om recht te doen aan de verschillende ideeën die er leven rondom de dood. Zo zorgen we ervoor dat in de maatschappelijke discussie over dit onderwerp allerlei invalshoeken worden meegenomen. Dit beeld sturen we aan de Tweede Kamer, zodat politici het kunnen gebruiken in hun discussies.”

Maar wie zijn ‘wij’ en ‘we’? Onder de uitnodiging ontbreekt een naam. Bovenaan prijkt wel het logo van het Ministerie van Volksgezondheid Welzijn en Sport. Dus ga ik er van uit dat onze overheid met burgers een ‘Dialoog laatste levensfase’wil aangaan. Wat aan de late kant, maar petje af voor minister Hugo de Jonge! Uit een vorig jaar gepresenteerd onderzoek in opdracht van de Nationale ombudsman kreeg de overheid van burgers een mager zesje. Wat meer aandacht voor wat er bij het volk leeft kan dus beslist geen kwaad. Met zijn medewerkers trok de ombudsman het land in om met mensen te spreken. Treedt de minister in zijn voetspoor?

Ik lees verder: “Wilt u graag uw opvattingen en gedachten delen over de laatste levensfase, om de politiek input te geven voor politieke discussies? Bent u nieuwsgierig naar wat anderen denken over thema’s als euthanasie, voltooid leven en waardig ouder worden? We nodigen u graag uit om deel te nemen aan een huiskamergesprek bij u in de buurt.”Onze minister kan er geen buil aan vallen: de genoemde thema’s blijven razend populair bij zowel zorgprofessionals als de media die het brede publiek bedienen. Wie voelt geen sympathie voor een dergelijk initiatief? Onderaan de pagina kies ik één van de vier steden en geef ik mij op.

Wie voelt geen sympathie voor een dergelijk initiatief?

Maar dan gebeurt het. Ik krijg een bevestigingsmail van Bureau &MAES: nooit van gehoord! Er valt mij nog iets op: de overheid nodigt burgers uit voor een ‘Dialoog laatste levensfase’ maar laat zelf als gesprekspartner verstek gaan. Een medewerker van Bureau &MAES, dat in opdracht van het ministerie van VWZ de gesprekken blijkt de organiseren, legt mij geduldig uit dat ik de uitnodiging verkeerd heb begrepen. De overheid wil geen dialoog mét maar tússen burgers. De huiskamergesprekken worden geleid door een gespreksleider en genotuleerd door een ‘vastlegger’. Het wordt op prijs gesteld dat ik hieraan aandacht schenk: het aantal van 400 burgers waarop men mikt is namelijk nog niet bereikt. Dus doet u mee? Met name jongeren zijn van harte welkom, “want die kunnen ook plots in een laatste levensfase terecht komen.”

Wanneer ik de site bezoek die speciaal voor ‘Dialoog laatste levensfase’ is gemaakt, blijkt dat de uitnodiging op de homepage mij op verkeerd spoor heeft gezet. Het initiatief is niet genomen door minister de Jonge maar vloeit voort uit een afspraak die in het regeerakkoord is vastgelegd: het huidige kabinet heeft zich verplicht tot het ‘faciliteren’ van ‘een brede maatschappelijke discussie’ over de genoemde thema’s.

Wie ‘wij’ en ‘we’ zijn, blijft overigens onduidelijk. Op 25 juni 2020 worden de ‘opbrengsten van de huiskamergesprekken’ op een symposium gepresenteerd, waarna deze door de minister linea recta naar de Tweede Kamer worden gestuurd als ‘input voor de politieke discussie’. Want wat stond er ook alweer in de uitnodiging: ‘…zodat politici het kúnnen gebruiken in hun discussies.’ Zou onze volksvertegenwoordiging geen flauw benul hebben van wat er bij het volk leeft over oud worden en doodgaan?

Het beleid wordt overigens uiteindelijk bepaald door de regering. Die bivakkeert in dit voorstel ergens ver achter de horizon. Mijn sympathie voor deze uitnodiging is wat weggezakt. Zal ik mij afmelden?

Delen