Blinde darm
Op de oproep of er ooit tijdens uw vakantie een beroep op u is gedaan als zorgprofessional, kwamen tal van verhalen binnen. U leest ze hier in de reeks Dokter in de buurt?
Tekst: Sipke van der Zee | Beeld: Tamar Smit
Uw oproep bracht mij onmiddellijk terug naar mijn studententijd en eerste vakantie in een DAF 55 in 1976. Met mijn broer trok ik door Frankrijk. Op de terugweg kampeerden we in Parijs in het Bois de Boulogne. ’s Avonds laat meldde zich een Duitse jongen: of we misschien medisch onderlegd waren en Frans spraken. Een van zijn makkers had hevige buikpijn. Als tandheelkundestudent was mijn medische kennis wat meer dan gemiddeld, maar ook niet meer dan dat. Gelukkig sprak ik wel goed Frans en Duits.
Via de campingeigenaar werd een huisarts opgetrommeld, die zonder noemenswaardig onderzoek een zware pijnstiller voorschreef. Waar vind je om 12 uur ’s nachts een pharmacie? Hij gaf ons een kladje met een adres, en in de DAF, met een kaart van de stad op schoot, scheurden we door Parijs. De apotheek was dicht; op de deur stond de dienstdoende apotheek. Daar weer heen, lastig al die straten in het donker in een onbekende stad.
Waar vind je om 12 uur ’s nachts een pharmacie?
Terug op de camping bleek de toestand van de Duitser nog erger. Ik vertrouwde het totaal niet en zei resoluut: “We gaan naar de Eerste Hulp.” In de DAF met een bij elke hobbel heftig kreunende patiënt op de achterbank gingen we naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis. Verschillende co-assistenten erbij, niemand die Duits sprak of wilde spreken. Arts erbij, als tolk mocht ik alles vertalen. Afijn, om twee uur ’s nachts lag de Duitser op de operatietafel en werd hij van zijn zwaar geïnfecteerde blindedarm verlost.
Sipke van der Zee (tandarts)