Doktersconferentie

De toch al ruime parkeerplaats van het Barceló Hydra Beach Resort in Thermisia (Griekenland) stond zo stampvol wagens dat een beveiliger niet meer wist waarnaar hij nieuwe gasten kon loodsen. Zijn wilde gebaren die bedoeld waren als aanwijzingen verraadden steeds meer zijn wanhoop. Drie medewerkers van de receptie konden niet verhinderen dat wij in een lange rij belandden. Ons geduld werd behoorlijk op de proef werd gesteld, want Grieken houden niet van haastwerk. Toen ik direct na het inchecken vroeg wat de reden van deze extreme drukte was, wees de vriendelijke receptionist met een geheimzinnige glimlach naar beneden: ‘Er is hier twee dagen lang een conferentie.’

Om ook in een overvolle eetzaal rijen hongerige gasten te vermijden, besloten we wat later te gaan dineren. We hoefden inderdaad nergens lang te wachten, maar het kabaal maakte duidelijk dat het resort vanwege de conferentie was volgeboekt. Opvallend waren – zelfs wat later op de avond – de vele jonge kinderen, die driekwart van het gekwetter voor hun rekening namen. Ik begon mij af te vragen om wat voor conferentie het zou gaan wanneer het grootste deel van de gasten uit Griekse gezinnen bestond. De man van de receptie, die mij eerder te woord had gestaan, wilde wel een tipje van de sluier oplichten: het ging om een conferentie voor dokters!

Kun je dokters herkennen wanneer iedereen in shirts en shorts gekleed is?

Met deze kennis gingen wij de volgende ochtend ontbijten. Kun je dokters herkennen wanneer iedereen in shirts en shorts gekleed is? Bij een koffieapparaat werd ik aangesproken door een aimabele vijftiger waarvan ik mij direct kon voorstellen dat hij in een niet al te grote Griekse stad huisarts was. Maar de man kwam uit Amerika en wist niets van een conferentie. Op het terras zaten vier gezette vijftigers met elkaar wat lol te trappen. Twee van hen rookten. Dit zouden chirurgen uit Athene kunnen zijn en de kans hierop achtte ik vrij groot omdat ze routineus passerende collega’s de hand schudden en met een enkeling van hen een praatje aanknoopten.

Niemand verhinderde ons om na het ontbijt de trap af te lopen en een kijkje te nemen in de conferentiezaal. Waarover zou de doktersconferentie eigenlijk gaan? Ik verwachtte een royale vertegenwoordiging van de farmaceutische branche. Maar er viel geen stand te bespeuren. Op een schoonmaakster na zagen wij niemand en de conferentiezaal was helemaal leeg. Waar waren al die dokters? Even kwam in mij op dat het om een schijnconferentie ging, een door de fiscus gesponsorde gelegenheid om met de familie van zon en zee te profiteren. Inderdaad ontwaarden wij even later op het strand gasten die door ons waren ingeschat als medici.

Nee, het ging helemaal niet over geneeskunde

Aan het eind van de middag troffen wij in de conferentiezaal een keurig geklede dame en heer die een overheadprojector aan het opruimen waren. Hun aanwezigheid bevestigde dat er in de zaal toch iets moest hebben plaatsgevonden. Wat verderop werden yogaoefeningen gedaan, maar deze leken los te staan van de conferentie.

Nog eenmaal meldde ik mij bij de receptie, alwaar wij nu door een vrouw te woord werden gestaan. Ik uitte mijn waardering over de schitterende conferentielocatie, liet blijken dat ik wist dat het om artsen ging, maar vroeg mij wel hardop af over welke medische onderwerpen werd gesproken. Nee, het ging helemaal niet over geneeskunde maar om bankzaken en inderdaad: eigenlijk waren de meeste artsengezinnen hier voor hun plezier.

Naschrift:

Daags na de doktersconferentie werd het aanbod aan exclusieve gerechten aanzienlijk afgeschaald, maar het eten smaakte ons niet minder en we konden hiervan in alle rust genieten.