Doorpakken

Wat een mooi beroep hebben we als werkenden in de zorg. Het samen bijdragen aan de gezondheid van mensen is zeer waardevol. We hebben het druk en snakken naar meer collega’s. Dag en nacht zetten we ons gedreven in voor diegene die zorg nodig heeft. We doen ertoe!

Gezondheid is een groot goed. Er wordt vaak een stempel op gedrukt dat de kosten zo stijgen. Dit verdient enige nuance, zei de directeur van Vereniging VvAA tijdens de uitreiking van de herziene versie van Zo werkt de zorg. Hij opperde dat je er toch anders tegenaan kijkt wanneer je het afzet tegen de stijging van de prijzen op de huizenmarkt en van brood. En ja, we kunnen steeds meer en dat kost nu eenmaal geld. Recht op fatsoenlijke beloning is er ook. Zie het niet steeds als een kostenpost.

‘De ‘winst’ voor het leven is duidelijk’

Wat de ‘winst’ is voor het leven is duidelijk. Er zijn veel ontwikkelingen in de (para)medische wereld. We leven langer en aan veel ziektes kunnen we een halt of vertraging toeroepen. Zeker niet aan alles. Begeleiding en ondersteuning is van belang om de kwaliteit van leven en sterven zo optimaal mogelijk te laten verlopen.

Hebben we daar allemaal nog genoeg mensen voor is de vraag? In de ‘Gids oplossingen voor het tekort aan medewerkers in de zorg’ van de Argumentenfabriek staat een aantal overwegingen. Ik noem er enkele: faciliteer meer uren werken en vaste contracten, verlaag de werkdruk door innovaties, verhoog het uurloon, deel werkuren duurzaam in en maak opleidingen aantrekkelijker. Verminder tijd voor het geregel rondom de zorg zodat er meer patiënten geholpen kunnen worden. Vergroot het vertrouwen in de professional en verminder verschillen in regelgeving.

‘Extra lastendruk van willekeur en verscheidenheid’

Veel zaken kunnen al snel in gang gezet worden. Er worden echter geen grote stappen gezet.  Als alvast de zorgverzekeraars meer samen zouden werken met afspraken levert dat al tijd op. Een groot nadeel van de marktwerking is namelijk de verscheidenheid aan regels. Nu is er een begin gemaakt met een voorstel voor standaardisering van regels voor hulpmiddelen. Iets waar iedereen naar snakt. Zeker ook de patiënt. Wanneer je bekijkt welke acht stappen daarvoor gezet moeten worden denk ik: hoe hebben we het zover laten komen?

Helaas wordt er pas maximaal resultaat behaald wanneer alle zorgverzekeraars meedoen. Daar zit nou juist het probleem! Het enige dat helpt, is weg met de vrijblijvendheid. Of verander het stelsel, zodat we af zijn van die extra lastendruk van willekeur en verscheidenheid.

De weg ligt nu open voor verandering. Er zit beweging in het luisteren naar het werkveld. De lonen beginnen op sommige plekken in de zorg al te stijgen. En er is meer aandacht voor het aantrekkelijker maken van het werk. Nu doorpakken zodat we met plezier langer doorwerken in de zorg. En hopelijk meerdere nieuwe collega’s kunnen verwelkomen.