Druk
Bij het verwerken van de laatste pagina’s van dit nummer las ik gisteren het interview met Frank Miedema, die nog maar eens zijn visie geeft op de publicatiedruk voor onderzoekers en de mogelijke gevolgen daarvan. In het geval van de gezondheidszorg is dat gevolg bijvoorbeeld dat onderzoekers in hun – haast opgedrongen – drang om te scoren via publicaties in de belangrijkste internationale tijdschriften, mogelijk te ver van hun oorspronkelijke doel verwijderd raken. Niet meer de juiste onderwerpen onderzoeken, maar de meest aansprekende. Nu wil ik niet beweren dat de meest sexy vraagstukken per definitie de onbelangrijkste zijn, want het is eerder andersom, maar ik voel wel wat Miedema bedoelt. Eigenlijk houdt hij een pleidooi voor het teruggaan naar de basis. Of zoals hij het zegt: ‘We moeten met zijn allen terug naar de vraag waarvoor de dingen ook alweer bedoeld waren. Dat geldt voor banken en dat geldt ook voor wetenschappelijk onderzoek.’
Ik begin me echt zorgen te maken over de mate waarin het woord ‘druk’ de laatste jaren opduikt
In het woord publicatiedruk zit het woord ‘druk’. En ik begin me echt zorgen te maken over de mate waarin dat woord de laatste jaren opduikt in de gezondheidszorg. Publicatiedruk, administratiedruk, regeldruk, productiedruk of contractdruk. Fysiotherapeuten en logopedisten luidden op artsenauto.nl onlangs de noodklok over de druk vanuit de zorgverzekeraars en de nood wordt herkend door vrijwel alle zorgprofessionals. Druk, in de breedste zin van het woord. Ik geloof nooit dat iemand daar beter van wordt, want het leidt er te vaak toe dat we bezig zijn met de verkeerde dingen. Dat zouden we niet moeten laten gebeuren. Want natuurlijk is er ook sprake van een eigen aandeel in het geheel en dat is het enige stuk uit de complexe situatie waarover ‘we’ als verschillende beroepsgroepen zelf de controle hebben. Of zoals een fysiotherapeut bij ons op de website schreef: ‘Wanneer gaan we er nu eens iets tegen doen?’.
Makkelijker gezegd dan gedaan – dat begrijp ik – maar wellicht is teruggaan naar de vraag om wie of wat het eigenlijk allemaal begonnen was, wel het beste begin.