Eenzaamheid

December, de maand van gezelligheid, elkaar opzoeken en aanhalen van familiebanden. De maand van drukte maar ook van rust. De maand van vroeg donker buiten en kaarsjes binnen. Maar de donkere dagen kunnen ook zorgen voor een extra gevoel van eenzaamheid. Je mist de mensen die je lief had en die je ontvallen zijn. Of je voelt het leven als zwaar omdat je met minder mensen contact hebt dan je zou willen. Bij de wat jongeren hoor ik daarentegen soms dat de zomer meer gevoel van eenzaamheid geeft door allerlei vrolijke geluiden buiten bij anderen waaraan jij dan geen deel hebt.

Op de website eenzaam.nl is te lezen dat eenzaamheid iets is van alle leeftijden. Wel komt eenzaamheid meer voor onder de ouderen. Dat kan liggen aan een opeenstapeling van gebeurtenissen zoals het overlijden van je partner en minder lichamelijk en cognitief functioneren. Minister de Jonge heeft het bevechten van eenzaamheid tot beleid gemaakt en stelt dat hij afgerekend wil worden op het resultaat. “Met een beetje naastenliefde is zo veel te doen.” Hij weigert zich neer te leggen bij de huidige individualisering. Het zijn grote maar ook mooie woorden.

Van de kerstdagen wordt vaak erg veel verwacht en dat alleen kan mensen al bezwaren

Veel gebeurt er al door allerlei stichtingen zoals ouderenbonden, de Zonnebloem en initiatieven in de buurt. Wie in de zorg werkt ziet voorbeelden van eenzaamheid maar kan ook voor lichtpuntjes zorgen. Vele vrijwilligers zijn op de been maar er extra bij stilstaan doet zeker goed.

Of de dagen met Kerst nou extra beladen zijn of ook de dagen ervoor weet ik niet. Ik hoor wel vaak van mensen die hun partner verloren hebben dat de dagen vóór gedenkdagen zwaarder zijn dan de echte dag maar dat zal ook onderling verschillen. Hoe steun ervaren wordt is natuurlijk ook persoonsgebonden. De een zal blij zijn met een kaart, de ander denkt misschien aan het gedoe om er een terug te sturen. Veelal zie ik in de kamers waar ik kom dat de kaarten gekoesterd worden.

Van de kerstdagen wordt vaak erg veel verwacht en dat alleen kan mensen al bezwaren. Onlangs las ik een prachtig gedicht, troostlied van Willem Wilmink hierover. Dit wil ik graag hier delen:

Troostlied voor wie met Kerst alleen zijn

Wees niet zo bang voor Kerst.
Het zijn twee dagen,
dat is niet meer dan achtenveertig uur.
En uren, het ene vlug, het andere trager,
uren vervliegen op den duur.

Raak niet verloren in herinneringen,
wees toch een beetje wijzer deze keer.
Zing maar ‘Stille nacht’ als je kunt zingen,
want stil zal het zijn, die nachten. Zeer.

Zing in jezelf: ‘De witte vlokken zweven.’
Terwijl de regen langs de pannen ruist.
Het kind is niet in Bethlehem gebleven:
Het is naar Golgotha verhuisd.

Gedenk de dieren op de schalen en borden.
die zitten meer dan jij in de puree.
Eten is beter dan gegeten worden
ook in de glans van Lucas 2.

Zeg ‘nee’ als mensen je te eten vragen,
want in een andermans gelukkige gezin
daar is de kerstboom enkel te verdragen
met een uitslaande brand erin.

Wees niet zo bang voor Kerst.
Het zijn twee dagen.

Delen