Eerste dag

Anne Peeters (25) is vijdejaars geneeskundestudent in Leiden

Eerste dag heelkunde. Ik ben extra vroeg opgestaan, want stel je voor dat ik verdwaal of dat mijn trein vertraging heeft. Te laat komen is geen optie, zo’n eerste dag is al spannend genoeg. Na dermatologie en interne geneeskunde had ik verwacht dat ik al heel goed zou snappen hoe ziekenhuizen werken, maar niets is minder waar. Na de algemene rondleiding weet ik alsnog niet waar het restaurant, het OK-complex en de overdrachtsruimtes zijn (ja, meervoud). Ik krijg een pieper in m’n hand geduwd waarvan ik geen idee heb wat ik daarmee moet. Hopeloos. In de omkleedruimte kom ik er tot mijn afgrijzen achter dat ik mijn lange laarzen niet onder de verplichte witte broek gewurmd krijg, dus op klompen, ‘geleend’ van ene AQ, draaf ik naar de spoedeisende hulp. Gelukkig heb ik mijn Mickey Mouse-sokken niet aangetrokken vanmorgen, het is belangrijk om een serieuze indruk te maken op je eerste dag.

Van een arts-assistent mag ik meekijken op de poliklinische OK. De verpleegkundige vertelt me dat ik geen oorbellen in mag, dus die doe ik verschrikt uit voordat ik allesbehalve soepel steriele handschoenen aantrek. Na afloop gaat mijn pieper plotseling piepen… Help. Het blijkt de vijfdeweeks heelkunde-co te zijn. Ze had bedacht de nieuwe co wegwijs te maken, aangezien ze zelf op haar eerste dag ook als een kip zonder kop in dit ziekenhuis rondliep. Heldin!

Opgelucht haal ik adem, maar dan besef ik dat mijn oorbellen nog in m’n OK-pak zitten. Het OK-pak dat ik net bij de vuile was heb gegooid. Gauw terug naar het OK-complex om ze te redden, maar hoe kwam ik daar ook alweer?