Emotie versus beleid

Pier Eringa zegt last te hebben van politici die alleen maar dingen roepen over de zorg zonder te weten wat daarin speelt. Hij is niet de enige. In Limburg en Friesland kunnen ze erover meepraten.

“Het heeft geen zin om geld te pompen in iets wat je niet in stand hóeft te houden”, stelt Eringa. De acute zorg kan best anders worden georganiseerd. Het is een stelling die duidelijk geen gehoor vindt bij de gemeenteraad van Zutphen. Die heeft in de zorgparagraaf van het hoofdlijnenakkoord gelezen dat het nieuwe kabinet streekziekenhuizen wil behouden en haakt daar nu fors op in. Ze gaat daarbij zelfs nog een stapje verder dan ‘behoud’, want ze wil afdwingen dat de SEH en (acute) verloskunde terugkeren in de stad.

Emotie is onbruikbaar als basis voor beleid

Hoe hoog de gemeenteraad dit speelt, blijkt uit de boodschap aan de wethouder zorg, dat die niet alleen het bestuur van Gelre Ziekenhuizen, maar ook het nieuwe kabinet hierop moet aanspreken. De basis hiervoor is een motie waarin dit als eis is bepaald. Sterker nog: ‘al dan niet samen met andere gemeenten in Nederland of de regio’. Niet denkbeeldig dus dat binnen de kortste keren ook andere gemeenten en regio’s van zich gaan laten horen met eenzelfde eis.

De vier coalitiepartijen hebben met hun verkiezingsbelofte iets losgemaakt op het gebied van de zorg dat nu snel onbeheersbaar dreigt te worden. “Politici genereren graag veel emotie”, zegt Eringa. Op dit dossier laat de coalitie pijnlijk duidelijk zien hoe onbruikbaar emotie is als basis voor beleid.