‘Fijn dat u er bent’

‘En wanneer gaat u weer naar huis…?’ Wat zou u ervan vinden als die zin er meteen achteraankwam? Het zinnetje in de titel zag ik deze week op de vernieuwde karretjes van onze plaatselijke supermarkt staan. Er schijnt nu ook een liedje gezongen te worden met deze regel erin, ontsproten aan de tv-serie De Luizenmoeder. Waar ik het echter nu over wil hebben is de reactie die een kind met autisme uitte op zijn verjaardag. Hij turfde bij de deur het bezoek en schreef op een papiertje de tijd waarop de mensen binnen kwamen. Wat er meteen achteraankwam, was dat hij vroeg hoe laat ze weer naar huis gingen. Dat was voor hem namelijk overzichtelijk om alvast te weten.

Kinderen en volwassenen met autisme gedijen veelal bij een vast stramien. Op de website van de Nederlandse Vereniging voor Autisme staat: ‘Alles wat mensen met autisme zien, horen, ruiken etc. wordt op een andere manier verwerkt. En dat brengt een andere mix van sterke en zwakke kanten met zich mee. Zo hebben mensen met autisme vaak een goed oog voor detail, zijn ze eerlijk, recht door zee, analytisch en hardwerkend, maar hebben ze moeite met overzicht houden en sociale contacten en hebben ze een opvallend beperkt aantal interesses of activiteiten. Autisme kent vele gezichten. Sommige mensen met autisme zoeken weinig contact met anderen. Anderen doen dit juist heel actief, maar vaak op een manier die ‘vreemd’ overkomt.’

Autisme kent vele gezichten

Ik denk dat het belangrijk is dat velen hier weet van hebben. Ik weet dat er aandacht wordt besteed aan dementievriendelijke winkels en gemeentes en dat er cursussen voor zijn. De training GOED is bijvoorbeeld een onderdeel van het Deltaplan Dementie. Het is een goede zaak dat aan het personeel van een winkel geleerd wordt hoe men Geruststelt, Oogcontact maakt, Even meedenkt en Dankjewel uit. Ik hoor daarnaast ook weleens van mantelzorgers of mensen met (beginnende) dementie dat het al heel wat zou helpen als er niet zo vaak iets veranderde in de winkels en alles meer op dezelfde plaats bleef zou staan.

Ik vroeg me af of de kennis omtrent autisme en de term ASS ( Autisme Spectrum Stoornis) ook bekend is bij velen? Kennen gemeenten, mensen van het openbaar vervoer en scholen de impact van het hebben van autisme? Is bekend dat het belangrijk is hoe een bericht medegedeeld wordt en dat lichaamstaal niet altijd goed begrepen wordt? Wanneer de taxi voor school later komt of dat er van chauffeur is gewisseld, is het zo belangrijk dit even mede te delen zodat het kind voorbereid is. En wat is een autismevriendelijke werkplek en hoe kan de omgeving ondersteund worden?

Op de website van de NVA  staat veel informatie die kan bijdragen aan een autismevriendelijke omgeving. Begrip kan al veel effect hebben, zowel voor de persoon zelf als voor zijn omgeving.

Delen