Flash mob

De leukste reactie op de verstoring van de zitting in de Tweede Kamer gisteren door activisten van het Nationaal Zorgfonds kwam via Twitter van Mauro Zanatta: ‘Daar krijg je in Noord-Korea vijftien jaar strafkamp voor’. In Nederland niet inderdaad, hier mag dit gewoon en dat is mooi.

Of het ook zinvol is, is een tweede. Je mening kenbaar maken aan de politiek doe je door te stemmen, en de kiezer heeft het initiatief van de SP voor het Nationaal Zorgfonds nu niet bepaald beloond. Politiek verslaggever Jeroen Stans (BNR) merkte op Twitter dan ook terecht op dat we politiek al een tijdje niets meer horen over het fonds. Over een idee waarvoor geen democratische meerderheid te vinden is, hoeft immers geen politieke discussie meer gevoerd te worden. Waarschijnlijk verklaart dit ook waarom het Twitteraccount van het fonds – dat in de aanloop naar de verkiezingen alomtegenwoordig was – nu beduidend minder actief is. En waarom bij die verstoring slechts twintig mensen kwamen opdagen. De wegblijvers hadden gelijk.

De wegblijvers hadden gelijk

De actie van de twintig demonstranten gisteren had iets van een flash mob: snel in beeld, even volop in de aandacht en ook even snel weer weg. Binnen tien minuten was het allemaal alweer voorbij en keerde de rust in de Tweede Kamer weer. En net zoals bij iedere flash mob vraag je je na afloop nog een moment af wat je nou eigenlijk precies gezien hebt. Maar de foldertjes die nog langs je benen waaien, laat je voorbijgaan zonder er een op te rapen en schouderophalend vervolg je je weg.