Fusie?
Wat vinden de Friese burgers ervan als ziekenhuis Tjongerschans juridisch gaat fuseren met MC Leeuwarden? Velen zien ernaar uit, blijkt uit een discussieavond die de raad van bestuur belegde.
De vraag is wat die fusie ze zou gaan opleveren. Eén burger uitte deze wens: “Ik hoop dat de fusie ervoor zorgt dat we één patiëntendossier krijgen”. Daarvoor was een andere beslissing van de Eerste Kamer op 5 mei 2011 nuttiger geweest dan welke fusie dan ook.
Mooi is de positieve reactie op de versnelling van de digitalisering die het bestuur voorstaat: “Het scheelt mij tijd als je niet meer als hartpatiënt elke twee weken naar het ziekenhuis hoeft voor controle. Dan kan dat thuis online. Dan ga je alleen naar een consult als je kastje afwijkingen geeft.” Die begrijpt het. Maar vraagt dit om een fusie, of om andere prioritering in investeringen?
Vraagt dit om een fusie of om andere prioritering in investeringen?
Kritische geluiden waren er ook. Bijvoorbeeld van de man die erop wijst dat tien jaar geleden ook al een fusiepoging is gedaan, maar dat die is mislukt. Hij verwacht dat er weer veel tijd en geld in de fusiepoging wordt gestoken, met een zeer onzekere uitkomst. Een begrijpelijke angst. Het is alweer drie en een half jaar geleden dat hoogleraar marktordening in de zorg Marco Varkevisser stelde dat voorgenomen fusies niet meer van de grond komen. Als belangrijke oorzaak daarvan noemde hij dat ziekenhuizen zich minder richten op elkaar en meer op andere zorg in hun eigen regio. Dat is nu – met het Integraal Zorgakkoord – meer waar dan toen hij het zei, en wordt zelfs bekrachtigd door het NVZ-dialoogdocument Open ziekenhuizen.
1 reactie
Prima vraagtekens bij voorgenomen fusie in deze tijd in Friesland. Vanaf 2006 bij invoering van het marktdenken werd fuseren een goed middel om “tegenmacht” te organiseren met de betalende instanties ( zorgverzekeraars). Nu de “regionalisatie( IZA)” om zorginhoudelijke redenen beleid werd en er tekenen zijn dat de, inmiddels gereguleerde, marktmacht zich nog meer zal minimaliseren, lijkt “fusie” geen passend bestuurlijk middel. Het moderniseren van communicatie met patiënten thuis zal overal, los van de grootte van de zorginstelling, zich normaliseren en nu veelal in de fase van realisatie. Samen met inhoudelijk aanvullende zorgpartners de directe regio op zorggebied moderniseren is de opgave. En minder bestuurders en werkenden AAN de zorg na fusie blijkt vaak financieel weinig voordeel te bieden omdat schaalgrootte ook een verhoging van salarissen van deze personeelsleden zal vragen. Voor de zorgprofessionals ( IN de zorg) verandert er weinig. Dus wat zijn de echte voordelen?
P. Koopman
4 maart 2024 / 10:48