Gastvrijheid

Gastvrijheid is niet het belangrijkste onderwerp aan de universiteit. Sterker nog, het is er niet aan de orde.Eigenlijk is dat gek, want een goede verdoving begint in de wachtkamer. Iedere medicus weet hoe vervelend het is om te moeten beginnen met een boze of angstige patiënt. Een geagiteerde patiënt kost meer tijd en zonder dat daar onderzoek naar is gedaan, durf ik na 25 jaar wel te stellen dat de resultaten dan ook minder zijn. Dus is het van belang dat een patiënt zich op zijn gemak voelt.

Er zijn genoeg cursussen voor omgaan met agressie, maar het aantal cursussen dat zich richt op een ontspannen patiënt, is nog gering. Terwijl patiënten een ontspannen en transparante behandeling enorm waarderen en het voor ons ook nog eens veel prettiger en makkelijker werkt. Geen wonder dat nieuwe klinieken zich richten op snelle persoonlijke informatievoorziening in een prettige sfeer. Dat zegt inderdaad niets over het technische resultaat, maar dat kan de patiënt sowieso niet beoordelen.

Geen wonder dat nieuwe klinieken zich richten op snelle informatievoorziening in een prettige sfeer

VvAA organiseerde vorig jaar in de Efteling een avond over gastvrijheid. Gastvrijheid is een jarenlang proces; zelfs een tuinman die het gras aan het maaien is, stopt even en zet zijn motor af als iemand hem de weg vraagt. Dus niet ‘mijn taak is gras te maaien en dat moet in een uur af’, maar aandacht voor de beleving van de klant. Ook het hogere management van de Efteling gaat er vol voor. De verbeterpunten van iedere werknemer, dus ook die van de directeur, hangen in een galerij. Dat werknemers de directeur aanspreken op gedrag dat niet strookt met zijn eigen verbeterpunten, is daar niet meer dan normaal.

Als we de toekomstvoorspellers mogen geloven, staan we aan de vooravond van een heuse technische revolutie gebaseerd op een oneindige hoeveelheid data en ongekende mogelijkheden, denk aan geprinte organen. Ik kijk ernaar uit, al denk ik dat gastvrijheid in de zorg daardoor alleen maar belangrijker zal worden.