Gepuzzel
Onlangs reageerde Minister Bruins op een advies van de Raad voor Volksgezondheid en Samenleving om de zorginkoop kritisch te bekijken.
Ik ben blij dat de minister reageert op dit advies maar vind het erg teleurstellend dat er geen alternatieven zijn bekeken. Hoe kritisch heeft de minister de huidige gang van zaken onderzocht? Is er bijvoorbeeld berekend hoeveel kosten er gemaakt worden door al die verschillende afdelingen zorginkoop van zorgverzekeraars? Is daadwerkelijk gekeken wat de positie van de zorgaanbieders is bij dit proces en van hun branchevereniging? Is er gekeken naar de inspraak van de klanten en patiënten?
Dat de minister ook pleit voor meerjarencontracten lees ik graag maar ik zie nergens de kans op meer ongecontracteerden wanneer de zorgverzekeraars hun aanbod voor jaren te scherp houden.
Heeft de minister laten berekenen hoeveel tijd het zorgaanbieders kost om het contracteerproces steeds aan te gaan met zeer verschillende regels? En hoe omstandig is het gepuzzel met veel verschillende tarieven en inkoop van prestaties? Wil ik als zorgaanbieder transparant zijn dan heb ik meerdere A4tjes nodig om aan te geven wie er welke zorg bij mij heeft ingekocht. De patiënt begrijpt het verschil niet.
Dat de zorgkwaliteit omhoogschiet omdat de zorgverzekeraars concurreren gaat er bij mij niet in
De minister benoemt de wens voor een transparanter keuzepalet in het omvangrijke polisaanbod. Ik lees nergens dat de minister geschrokken is van de handelwijze bij dit divers aanbod bij vaak dezelfde zorgverzekeraars en wat het nadelige effect is van deze doelgerichte differentiatie. En dat er gedacht wordt dat de kwaliteit omhoog schiet omdat de zorgverzekeraars concurreren en voor hun klant de beste zorg voor de beste prijs willen hebben gaat er bij mij niet in. Eerder andersom. Doordat er te scherp wordt ingekocht kunnen we de onkosten voor kwaliteitsverbetering niet eens naar behoren dragen. We varen wel bij de verzekeraars die goed inzien wat onze investeringen zijn. Helaas worden dit er steeds minder omdat ze door de gewenste concurrentie vanuit de politiek steeds lager gaan zitten met hun tarieven.
Hoe de zorginkoop en bekostiging in ziekenhuizen verloopt is hopelijk duidelijk voor de minister. Daar zijn genoeg kritische geluiden over te lezen. Wat ik merk als paramedicus probeer ik te schetsen aan de hand van het werk van een minister. Stel dat een minister verschillend betaald wordt door elke politieke partij. De minister moet rekeningen sturen maar er moet eerst uitgezocht worden welke splinterpartijen bij welke van de grote vier horen of dat ze op zichzelf staan en welke condities ze hebben voor betaling. De ene partij betaalt voor debatten die gevoerd worden, de ander ook voor de voorbereiding daarvoor. De ene eist een bepaald kwaliteitssysteem en de ander vraagt om debatten in de vakanties. Het volk heeft hier geen zicht op en wil als burger goed geholpen worden, ongeacht het lidmaatschap van een partij.
Stel dan ook nog eens dat de minister wel een soort branchevereniging heeft maar dat die niet mag praten over geld. Gaat hij dan elke burger gelijk behandelen of kijkt hij eerst of het werk dat hij doet wel naar behoren vergoed wordt? Verschil in behandeling mogen wij niet maken in de zorg, want dat zou onethisch zijn. Dat er verschillend met ons wordt omgegaan en de administratie alleen maar toeneemt lijkt wel heel normaal.
Gelukkig is minister Bruins ook een voorstander van minder administratiedruk. Hij bevraagt verschillende geledingen zelfs hierover al in maart. Ik hoop dat hij dan niet hoeft te puzzelen of dit bij elke partij in de vergoeding zit. Omdat hij ook spreekt over meer ruimte voor zorgprofessionals had ik gehoopt op een echt kritische blik op de zorginkoop, want de tijd is rijp om de fouten eruit te halen.
