Gewoon mensen

Je kunt roepen dat de herziening in de langdurige zorg alleen maar ellende oplevert. Maar je kunt ook in de praktijk gaan kijken. Bij Schuilenburg in Raalte bijvoorbeeld. In deze nieuwe zorglocatie wonen ouderen met een zorgvraag, maar ook ouderen met dementie, mensen met een verstandelijke beperking en jongeren met een autistische stoornis. Wat hebben zij met elkaar gemeen, behalve het feit dat zij allemaal een appartement hebben in hetzelfde gebouw en gebruikmaken van dezelfde algemene voorzieningen en dezelfde zorgaanbieders? “Het gaat gewoon om mensen”, zei Jan Besten heel nuchter tegen me.

Besten is bestuurder van De Parabool, de zorgaanbieder die samen met Zorggroep Raalte Schuilenburg heeft opgezet. Behalve hem en Zorggroep Raalte bestuurder Henk van Kampen, sprak ik ook met medewerkers. De een was afkomstig van De Parabool en de ander van Zorggroep Raalte en vier weken voor ons interview kenden zij elkaar nog niet. Toch zaten ze als twee oude vriendinnen in het gesprek. En ze lieten er geen misverstand over bestaan dat ze barsten van de belangstelling om op elkaars afdelingen rond te kijken en in te vallen. Ze zien de nieuwe opzet als een verrijking van hun werk, omdat ze kennis kunnen maken met voor hen nieuwe cliëntgroepen.

Maar het mooiste was het interview met een van de bewoners, een 87-jarige man. Hij mistte zijn kaartvrienden uit de verzorgingshuislocatie waaruit hij wegens sluiting had moeten verhuizen. Niet iedereen was naar Schuilenburg gegaan en dus kwam hij één kaartvriend tekort om weer op de voor het spel vereiste vier uit te komen. Een nieuwe huisgenoot, een man met een verstandelijke beperking, wilde heel graag leren kaarten. En de oude man nam alle tijd, en had alle geduld van de wereld, om hem dit te leren. Met succes, het viertal is weer compleet.