Glimlachend door de bocht

auto / De wederopstanding van het Nederlandse Carver

Met de opkomst van elektrische mobiliteit groeit ook het aanbod compacte elektrische voertuigen voor stadsverkeer of korte afstanden. Heel opmerkelijk in dit verband is de wederopstanding van het Nederlandse merk Carver. Autojournalist Bart van den Acker boekte een proefrit en was al snel ‘om’.

Krap twintig jaar geleden wás de Carver er al. In grote lijnen met hetzelfde uiterlijk, maar toen met een benzinemotor. Het was in feite een soort kruising tussen een motorfiets en een personenauto. Eigenlijk kun je wel stellen dat ontwerper Michiel van den Brink zijn tijd ver vooruit was. 

Sinds een jaar of wat is Carver weer terug. Hét grote verschil, naast allerhande details, is dat de huidige Carver volledig elektrisch wordt aangedreven. De markt voor een dergelijk voertuig is nu ook veel groter. Daarbij heeft het huidige bedrijf, gevestigd in Leeuwarden, een scherp oog voor de vele mogelijkheden. Zo is het niet alleen een handige tweepersoons ‘stadsauto’, maar door de spoorbreedte van de achterwielen (98 cm) blijft hij ook precies binnen de regels voor invalidenvoertuigen.

Van elke technische variant is er bovendien een ‘Cargo’-uitvoering met – in plaats van zijruiten en een tweede stoel – een dichte kunststof laadbak met een inhoud van 500 liter en een rolluik aan de achterzijde. Het aantal toepassingen groeit vrijwel dagelijks, want elk bedrijf dat iets heeft te distribueren in drukke steden kan er wel mee uit de voeten. Om binnen de doelgroepen van Arts en Auto te blijven: voor de bezorging van medicijnen aan huis is de Carver Cargo een heel logische keuze. Of denk aan huisartsen in de stad die visites moeten afleggen; zij hebben er een praktisch, relatief comfortabel en milieuvriendelijk vervoermiddel aan dat bovendien in de kleinste gaatjes te parkeren is.

Heel slim is de verdeling in drie basistypes. Carver biedt keuze uit twee accuformaten: 5,4 en 7,1 kWh groot. De kleinste accu (80 procent lading aan het stopcontact in vier uur) biedt een actieradius van zo’n 100 kilometer en heeft een maximumsnelheid van 45 km/u. Dit laatste betekent dat die Carver al is te rijden met een bromfietsrijbewijs. 

Carver Cargo

Dat geldt ook voor de versie met de grote batterij (80 procent lading in drie uur!), met dezelfde maximum snelheid, maar dan met 130 km actieradius. Omgekeerd kan die grote accu ook worden gebruikt tot een topsnelheid van 80 km/u, maar dan met 100 km actieradius. In dat geval is een B-rijbewijs (personenauto) nodig. 

In de praktijk

Het meest opvallend aan de Carver is dat hij door zijn enkele voorwiel in bochten als een motorfiets overhelt. Voor wie gewend is in een personenauto te rijden, is dat een bijzondere ervaring. Tijdens mijn uitgebreide proefrit kwam ik erachter dat met gedoseerd en vloeiend sturen dit al zeer snel heel natuurlijk aanvoelt. 

Opvallend is dat de hellingshoek niet helemaal lineair verloopt met de stuuruitslag, maar dat went vanzelf. Sterker nog: na heel even gewenning rijdt het ontzettend leuk. De bediening is supereenvoudig. Drie druktoetsen geven de keuze tussen vooruit, achteruit en neutraal. Daarbij blijkt in de praktijk dat je het rempedaal zelden hoeft aan te raken, als je goed anticipeert. Bij ‘gas los’ remt de Carver heel geleidelijk af, zelfs tot stilstand. 

Het zitcomfort is best behoorlijk, al vraagt achterin zitten wel om enig acrobatisch talent. Het is natuurlijk ook fijn dat je altijd droog zit. Op een mooie zomerse dag reed ik lekker zonder zijruiten; desgewenst zijn die er zo weer ‘op te klikken’. 

De wielbasis is natuurlijk vrij kort en de wielen zijn, vergeleken met die van auto’s, best klein. Daardoor komen oneffenheden in het wegdek nogal hard door (putdeksels!). Op een straat met klinkers viel het veercomfort me daarentegen juist mee, maar verkeersdrempels vormen soms serieuze hindernissen.  

Handige details die me zijn opgevallen: de ver naar boven doorlopende voorruit – die heel praktisch is bij hooggeplaatste stoplichten – en de mogelijkheid om rechts uit te stappen voor wie langs de trottoirband parkeert (om zo passerend verkeer te vermijden). 

Ik reed de 45 km/u versie en in stadsverkeer is dat snel genoeg. Uiteraard hoor je met zo’n kruissnelheid niet op het fietspad thuis. Fietsers gedragen zich tegenwoordig in het stadsverkeer vaak als kamikazepiloten en kunnen een risico vormen, want ze horen de elektrische Carver natuurlijk niet aankomen. Dat legt iets meer verantwoordelijkheid bij de Carver-bestuurder, die defensief door het verkeer moet bewegen.

Ziet u een Carver rijden? Let dan eens op het gezicht van de bestuurder. Daarop is meestal een glimlach te zien. Want hiermee rijden is – en ik spreek nu uit ervaring – echt ontzettend leuk!

Delen