Gratis en voor niets

Ze strijkt heel voorzichtig naast mij neer in tramlijn 4, ondertussen bellend. “…zei de dokter dat ik het eens bij u moest proberen. Ik ben gevallen en nu heb ik al weken zo’n pijn in mijn stuitje dat ik niet eens langer dan een half uur achter elkaar kan zitten zonder een kussentje. Op de MRI is eigenlijk niks te zien en de fysiotherapeut heeft niet geholpen. Die zei dat het gewoon tijd nodig heeft.”

(…)

“56 euro per keer? Dat vind ik veel geld hoor. En het wordt niet vergoed zei de dokter. Kunt u niet eerst gewoon een keer kijken, dat we daarna beslissen of we verder gaan?”

(…)

“Ja het is fijn dat ik het dan meteen weet, maar dan ben ik dus wel al mijn eerste 56 euro kwijt. Is daar nog echt niks aan te doen?”

(…)

“Nou dan doe ’k het anders. Dan laat ik toch eerst nog een keer een MRI maken, dat kost niks. Dag.”

Nee, dat kost helemaal niks inderdaad. De voormalige leraar in mij wordt opstandig wakker en wil net heel uitleggerig gaan vertellen dat ze ongelijk heeft, maar ze staat al met pijnlijk gezicht op en gaat naar de uitgang.