Hans van der Linde
Van mailtjes van Hans van der Linde – door hemzelf ‘signalementen’ genoemd – word je bepaald niet vrolijk. Dat begint al bij de onderwerpen: ‘Gewiekste farmamarketing gaat miljarden kosten, maar Nederland slaapt nog’ (9 april 2019), ‘Zinloze cholesterolverlaging en misleidende conclusies’ (24 mei 2019), ‘De mythe van medicamenteuze cholesterolverlaging’ (17 augustus 2019), ‘Boerenbedrog met woorden’ (8 oktober 2019). ‘Omkoping als marketinginstrument’(13 oktober 2019) en ‘Bronnen en belangenverstrengelingen’ (27 oktober 2019). Soms zijn het hele lappen treurigstemmende tekst en dan ook nog zonder mooie plaatjes: eigentijds volk – met of zonder artsenbul – haakt zo al na tien zinnen af. Schrijf na twee, drie giftige betogen over farmaceutische ellende eens een lekker zonnig stukje over pillen! Maar de eerlijkheid gebiedt mij wel op te biechten dat ik mij voor deze signalementen heb opgegeven.
Wat wil zo’n klokkenluider zonder ophouden als Hans van der Linde (1943) bereiken? Wat bezielt deze vechtjas? Wat zit er achter zijn ‘activisme’ zoals hij zijn strijd tegen de farmaceuten omschrijft? Zijn jeugd (‘Ik ben opgegroeid met de dichotomie van goed en kwaad’), zijn militaire ‘loopbaan’ (vier jaar bij de luchtmacht), zijn negatieve ervaringen met dokters toen zijn kinderen ziek werden (Hij is zijn naïviteit gewoon iets eerder kwijtgeraakt dan zijn collega’s), zijn beoordelingen van nascholingen voor huisartsen bij de LHV (Ooit bleek ‘lesmateriaal’ voornamelijk uit verkapte reclame te bestaan.) of zijn leeftijd (Hoe ouder ik word, hoe starder ik word, omdat ik steeds word bevestigd in mijn gelijk).
Ik heb een heilig ontzag voor deze man
Maar laat ik het ook nu maar direct ‘bekennen’: ik heb een heilig ontzag voor deze man. Terwijl ik mij weleens stort op ‘akkefietjes’ in onze zorgsector waarbij het hooguit om een paar miljoen gaat, signaleert deze ‘activist’ wantoestanden die – toegespitst op een paar topics – wereldwijd de hele medische branche hebben geïnfecteerd; en dan hebben wij het wel over miljarden.
Hans van der Linde blinkt in iets uit, wat ik zelden ervaar: na vele signalementen komt er nog steeds geen einde aan mijn verbijstering. Wanneer ik – zoals in het signalement van 27 oktober 2019 – lees dat de European Society of Cardiology en de Nederlandse richtlijncommissie Cardiovasculair risicomanagement met een streefwaarde van 1,8 mmol/l voor LDL-cholesterol de rode loper uitleggen voor medicamenteuze cholesterolverlaging, waarvan het nuttig effect verwaarloosbaar is, dan wordt het zwart voor mijn ogen. Door belangenverstrengeling van beide commissies zitten duizenden artsen in de tang: ze worden – gedicteerd door richtlijnen – gedwongen om met betrekking tot cholesterolverlaging een aanvechtbaar, ja voor veel patiënten zelfs averechts werkend beleid te volgen.
Waarom komt er geen massaal verzet? Wanneer reguliere geneeskunde zich baseert op wetenschap, dan moet hierbij toch een andere koers worden ingeslagen? Nog erger: waarom ga ik gewoon door met het slikken van eenmaal daags Fluvastatine 20 mgr? Deze cholesterolverlager kost per capsule € 3,19. Op jaarbasis (€ 1.164,35) kan ik voor hetzelfde bedrag ’s morgens de Volkskrant (€ 395,95) en ’s avonds NRC Handelsblad (€ 552,-) laten bezorgen. En dan blijft er nog voldoende geld over voor een paar lekkere etentjes.
3 reacties
Over de doorgeschoten prijsidiotie van de zogenaamde weesgeneesmiddelen, kunnen we kort zijn. De enige manier om ook deze geneesmiddelen enigszins betaalbaar te houden, is in gesprek te blijven met de producenten en tegelijkertijd niet schromen andere wegen te zoeken. Natuurlijk zal het carrièregajes, want die zijn ook binnen de farmaceutische industrieën in ruime mate aanwezig, tegensputteren. Echter met medici tegenover zich die ook kunnen onderhandelen, zijn er kansen. We praten hier over het soort medici die zich realiseren hoe treurig het medisch handelen was in vroeger dagen toen er nauwelijks farmaceutische oplossingen waren. Uit recente berichten begrijp ik dat die aanpak zich inmiddels uitbetaald, ruim 200 miljoen is al bespaard.
Dat onderhandelen komt je echter niet zo maar aanwaaien; het moet geleerd en scherp gehouden worden. Stoer de deur dichthouden voor vertegenwoordigers van de farmaceutische industrie werkt daarbij averechts. Van der Linde loopt er nog steeds mee te pronken.
Mijn waardering gaat echter uit naar de mannen en vrouwen die bereid zijn snoeihard hun poot stijf te houden wanneer er weer zo’n ‘welwillende’ uit de farma-wereld met nauwelijks verholen gêne een idiote prijs meent te moeten verdedigen.
En dan die nascholingen.
Ooit organiseerde ik ze namens het farmaceutische bedrijf waarvoor ik werkte. Het betrof huisartsen en die cursussen waren altijd geaccrediteerd. We deden dat per regio en samen met de huisartsen bepaalden we welke onderwerpen daar aan de orde kwamen. Zo kozen we bij voorkeur voor regionale specialisten, bijna altijd geassisteerd door een huisarts uit die zelfde regio. Natuurlijk was er elk jaar gesodemieter met het bedrijf, want in hun visie moest er iets in zitten over COPD en maagproblematiek. Vooral in die markt had de club namelijk producten. Met het volgende argument hield ik het managementvolk op afstand: wanneer de arts tevreden is over de kwaliteit van de cursus straalt dat af op de artsenbezoeker. Zo creëer je de gelegenheid die producten in de spreekkamer onderwerp van gesprek te laten zijn. Wel zorgde ik ervoor dat er standaard altijd een gespreks-doe-cursus inzat. Met eigen ogen kon ik daar aanschouwen hoe nodig en zinvol dat was en nog steeds is.
Jammer dat van der Linde zijn evangelie liever vanuit zijn ivorentoren over het volk strooit. Helaas sprak ik hem nooit, de Randstad viel meestal buiten mijn werkterrein. Maar de denkwijze die ik proefde achter zijn commentaren, kwam je ook bij sommige anderen tegen. Eén herinner ik me nog levendig.
Tijdens een gesprek dat die naam niet mag dragen, antwoordde hij op elke vraag die ik stelde: ‘Ik ben arts.’ Na drie keer vond ik het genoeg en heb toen geantwoord: ‘En ik ben vertegenwoordiger van een industrie die ervoor zorgt dat jij wat te bieden hebt aan die patiënt die ziek, zwak of misselijk tegenover je zit.’
Weer een vriend erbij.
Joep Scholten
7 november 2019 / 21:57Wat betreft de prijs van Fluvastatine heb ik de site van de overheid over medicijnkosten als bron gebruikt.
https://www.medicijnkosten.nl/databank?zoekterm=fluvastatine&toedieningsvorm=TABLETTEN%20EN%20CAPSULES&zi_naam=FLUVASTATINE%20SANDOZ%20CAPSULE%2020MG&hoeveelheid=45,00
Ignace Schretlen
9 november 2019 / 15:18De heer Scholten blijft maar terugkeren naar zijn persoonlijke negatieve ervaringen met dokters die zich God wanen.
En inderdaad, dit past niet in dit tijdperk.
Geen discussie.
Maar: het blijft een steeds terugkomend onderwerp in zijn bijdragen, waardoor het lastig wordt om persoonlijke teleurstelling en objectieve gegevens te onderscheiden voor de lezer.
Kritische artsen, zoals van der Linde, maar ook Luc Bonneux, zijn wat mij betreft parels voor de professie.
Ik citeer Bonneux:
‘ Goede wetenschap informeert de burger en het beleid, maar is geen dictaat. De verabsolutering van gezondheidswetenschap heeft geleid tot gezondheidsfascisme in dienst van industriële belangengroepen, waar wetenschappers zich onbekommerd naar schikken. In het recente verleden zagen we zo de waanzinnig opgepookte angst voor vogelgriep en Mexicaanse griep ter promotie van waardeloze griepremmers en dubieuze griepvaccins. De vogelgriep was een ernstige bedreiging voor wie snot van zieke kippen diep inhaleert. En ik kan u verzekeren: dat zijn niet zoveel mensen.’
‘ Vooral in de medische wetenschappen is deze groeiende verstrengeling tussen industrie, universiteit en ambtenarij een ontzagwekkend probleem geworden. Op even korte tijd als het aantal onderzoekers en volksgezondheidsambternaren, is het aantal chronisch zieken verdubbeld. Mensen raken het spoor bijster in de brij van hele leugens en halve waarheden over gezondheid. Moderne onderzoekers hebben er alle financiële belang bij dat de burger die zich gezond en gelukkig acht dat zo kort mogelijk blijft denken. De vermarkting van het medische wetenschappelijke onderzoek is zo een erg dure zaak geworden, die de gemeenschap veel kost. ‘
Een uitspraak van Bonneux er dus uit gelicht:
‘ Moderne onderzoekers hebben er alle financiële belang bij dat de burger die zich gezond en gelukkig acht, dat zo kort mogelijk blijft denken. ‘
van Vianen
9 november 2019 / 19:51