Het one-issue-risico

Het laatste waarop een politieke partij in de opmaat naar Tweede Kamerverkiezingen zit te wachten, is ruzie in de tent. Toch is dit precies waarv de SP op dit moment last van heeft.

In een reactie op NPO Radio 1 probeerde Ronald van Raak de interne aanval op Roemer en op de partij zo klein mogelijk te houden, door te benadrukken dat de critici uitsluitend onder de belofte van anonimiteit met het AD wilden praten. “Als je anoniem spreekt dan telt het niet”, zei hij. Maar dat is wishful thinking. Het kwaad is wel geschied en het feit dat dit anoniem is gebeurd, maakt het alleen maar gevaarlijker. Je moet degenen om wie het gaat immers eerst identificeren voordat je ze kunt disciplineren. En wie weet wat ze tot die tijd nog meer gaan roepen tegen de pers.

Anonieme critici vrezen dat SP door sterke nadruk op Zorgfonds een one-issuepartij wordt

Veelzeggend is dat het Nationaal Zorgfonds in de kritiek op de partij een belangrijke rol speelt. De anonieme critici vrezen dat de SP met de sterke publicitaire nadruk op dat Zorgfonds te veel een one-issuepartij dreigt te worden. Dit zou ten koste gaan van andere belangrijke onderwerpen zoals integratie en veiligheid, vinden ze.

Belangrijk om hierbij in het achterhoofd te houden is dat lijsttrekker Emile Roemer eerder heeft aangegeven eventuele regeringsdeelname van de SP te laten afhangen van de komst van het Nationaal Zorgfonds. Dat is gevaarlijk, want de meeste Tweede Kamerpartijen zien de plannen voor dit fonds niet zitten. Bovendien kunnen politieke tegenstanders de ontwikkeling ervan tegenhouden. En als je one-issue wordt opgeblazen, sta je wel met lege handen.

Delen