Het sprookjesziekenhuis

Er was eens, heel ver weg, een ziekenhuis, omringd door een bos maar toch dicht bij de stad waar de mensen wonen. De koning is de leider. Hij coacht, stuurt of delegeert, maar hij is zeker niet altijd de baas en dat weten zijn onderdanen. Het is er prettig werken.

De onderdanen (verpleegkundigen, dokters en andere zorgverleners) kunnen er focussen op hun zorgtaak en de strikt noodzakelijke administratie die daarbij hoort.

Vinkjes bestaan er niet, want men vertrouwt elkaar; alles gebeurt zoals het is afgesproken. Wordt toch van afspraken of protocollen afgeweken? Dan is daar gewoon een goede reden voor.

#Metoo is er de norm.

In dat sprookjesziekenhuis loopt natuurlijk niet alles op rolletjes, maar daar heeft de koning wat op gevonden. Hij beschouwt zijn onderdanen namelijk als capabele mensen die hun eigen capaciteiten kennen en vaker breder ingezet kunnen worden dan het pure zorgverlenen. 

Daar maakt de koning graag gebruik van.

Daarom kunnen in dit sprookjesziekenhuis de capabele dokters/zorgverleners ook ingehuurd worden als interne consultant. 

Het sprookje gelooft namelijk in de faith-into-people-practice van Steve Jobs. Jobs vindt het onlogisch dat je slimme, capabele mensen bij je laat werken om vervolgens aan die slimme capabele mensen te gaan zeggen wat ze moeten doen.

Natuurlijk zitten er in dit sprookjesziekenhuis ook weleens beren (of boze, gefrustreerde wolven) op de weg, waardoor een proces niet loopt.

In het sprookje weet de koning dat zijn onderdanen (dokters/zorgverleners) de werkvloer kennen, ze begrijpen de meeste details en kunnen dus met minder tijd toch alles inventariseren zonder dat het per procesonderdeel in detail uitgelegd moet worden aan externen. Daarom wil de koning bij voorkeur de dokters/zorgverleners zelf inzetten als consultants.

Dokters/zorgverleners kennen de werkvloer, begrijpen de meeste details en kunnen dus met minder tijd toch alles inventariseren zonder dat het per procesonderdeel in detail uitgelegd moet worden aan externen

Die zorgverlener-consultants krijgen daar natuurlijk tijd voor, met een vast afgesproken tijdspanne waarbinnen het proces inclusief haalbare verbeterpunten wordt uitgewerkt.

Het spreekt voor zich dat dat meestal binnen werktijd gebeurt en dat hiervoor tijd wordt ingepland. Dus niet snel tussendoor, zoals tijdens de lunch. Want dat werkt zeker niet en dat is verboden in dit sprookje.

Tijd is ook geld dus deze werkuren worden betaald, net zoals externe consultants daarvoor betaald zouden worden. 

Deze interne consultants kwijten zich van hun belangrijke betaalde taak en nemen dan ook de verantwoordelijkheid om hiervoor gefocuste tijd vrij te maken en poliblokkades of andere zorgverlenerstaken aan collega’s te delegeren. Het is immers een betaalde tijdelijke nevenactiviteit.

Die taak heeft de hoogste prioriteit. De koning weet dat timing belangrijk is, maar ook het tempo waarin het gebeurt. Dus er zijn geen uitgerekte schema’s die maanden duren. Nee, 6 weken vindt de koning al lang genoeg. Dat lukt ook in het sprookje, want de juiste tijd wordt gereserveerd en de zorgverlener-consultants hebben al veel vooraf-inzicht. Het proces wordt dan ook uptempo afgewerkt: meestal gaat het om patiëntenzorg in combinatie met efficiënt werken en dat zou zomaar extra bedden of extra tijd of kostenbesparing kunnen opleveren. In dit sprookje wordt het werken daardoor gewoon prettiger en het leven naast het werk dus ook.

Uiteraard wordt het proces uitgeschreven, maar dat hoeven geen uitgebreide PowerPoints met ingewikkelde modelletjes en pijltjes te zijn. Het gaat om de inhoud en niet om de lay-out.

Deze consultants zijn meteen ook procesverbeteraars en in het sprookje werkt dat perfect, want ze hebben inzicht welke verbetermaatregelen haalbaar en zinvol zijn en welke niet. Daarom kan het meteen geïmplementeerd en uitgevoerd worden. 

En, omdat deze zorgverlener-consultants ook op de werkvloer zichtbaar blijven, kan de PDCA-cyclus (Plan, Do, Check, Act) blijvend geborgd worden.

Aangezien deze consultants goede zelfkennis hebben en zich kwetsbaar durven opstellen (het is een sprookje hè), wordt er geen misbruik gemaakt van de geïnvesteerde tijd en geld.  Zo nodig, bij te grote projecten, wordt er aangegeven dat er extern geconsulteerd moet worden.

Maar de basisfilosofie van het sprookjesziekenhuis is dat er een prettig werkklimaat moet zijn en dat het kijkt wat aan capaciteit aanwezig is en dat dat ten volle benut wordt en ook financieel gewaardeerd.

Hierdoor hebben de zorgverlener-consultants niet te veel extra werkbelasting en is er genoeg tijd om buiten werktijd niet te moeten werken.

En zo werkten ze nog lang en gelukkig.

Hoe mooi zou het zijn als dit sprookje werkelijkheid wordt.

Voetnoot: In deze tekst kan het woord koning uiteraard vervangen worden door koningin of staatshoofd (genderqueer).