Het VRE-mysterie

De baliemedewerkster van radiologie verzoekt vrouwlief, die een röntgenfoto moet laten maken, om haar handen te ontsmetten. Wordt van de begeleider hetzelfde verwacht? “Ja, u ook”, gebiedt de dame. Ik informeer waarom dit moet en krijg een raadselachtig antwoord: “Voorkomen is beter dan genezen.” Daar wil ik natuurlijk het mijne van weten: “Wat moet er dan worden voorkomen?” We vernemen dat het om ‘VRE’ gaat. Nooit van gehoord! “Waarvan is VRE de afkorting?” “Het is een bacterie maar om wat voor bacterie het gaat moet u zelf maar op internet opzoeken.” De dame heeft duidelijk geen zin in verdere vragen.

Een laborant van radiologie weet evenmin waarvan VRE de afkorting is, maar helpt ons wel een stukje verder: “Dat is een darmbacterie die ongevoelig is voor antibiotica; deze komt in meerdere ziekenhuizen voor maar is in dit ziekenhuis wel heel erg hardnekkig.” Op weg van radiologie naar de polikliniek passeren we een bordje met informatie. De identiteit van de bacterie wordt hierop niet onthuld en blijft dus een mysterie maar het blijkt wel om een echte boosdoener te gaan: om verspreiding te voorkomen dragen degenen die in het ziekenhuis werken geen horloges, ringen en armbanden.

Ook bij de ingang van de polikliniek staat pal naast de aanmeldzuil een pompje met ‘handalcohol’ met uitleg hoe de handen gedesinfecteerd moeten worden. Een dame – vermoedelijk een vrijwilligster – ontvangt vriendelijk de bezoekers en helpt hen bij het aanmelden. Misschien kan zij ons uitleggen waarom men hier de handen moet ontsmetten. Is dit bedoeld om het personeel of juist de bezoekers en hun begeleiders te beschermen? “Het is voor iedereen,” zegt ze met een glimlach, “maar of het werkt…. Ik heb zelf mijn twijfels.”

Eén van de specialisten die patiënten komt ophalen weigert resoluut patiënten een hand te schudden

Dat blijkt wanneer we drie kwartier in de wachtruimte vertoeven. De gastvrouw draagt zelf een ring en horloge, en ofschoon zij op nog geen meter van de zuil met het ontsmettingspompje staat, maant ze niemand om de handen te desinfecteren.  Eén van de specialisten die patiënten komt ophalen weigert resoluut patiënten een hand te schudden en legt de reden hiervan uit. Zijn collegae denken er echter anders over en doen het wel. Op een van de tafels in de wachtruimte staat ook al een pompje met desinfectiemiddel maar niemand maakt hiervan gebruik. Hoe ernstig is het probleem?

Plots komt een medewerkster van de polikliniek met een spuitbus uitgebreid de bank naast ons desinfecteren. Zo te zien neemt zij haar taak uiterst serieus. Ongetwijfeld weet zij wel meer van het gevaar dat op ons loert. “Hier wachtte zojuist een man die dé EVR-bacterie had,” legt zij ons uit. We schrikken. Het gevaar zat dus letterlijk heel dicht bij ons in de buurt. De vrouw blijkt genegen om ons ongevraagd nog wat meer informatie te verschaffen: “Er zijn de laatste maanden honderden patiënten in dit ziekenhuis besmet.” Dat klinkt niet bepaald prettig. “Maar wanneer u gezond bent hoeft u niets te vrezen; alleen degenen met een zwakke weerstand kunnen zeer vervelende buikklachten krijgen.

De gastvrouw heeft blijkbaar meegeluisterd. Na het bezoek aan de specialist gebaart zij ons dat wij alsnog onze handen moeten desinfecteren. “Gelukkig oogt u gezond,” zegt ze geruststellend. Uiteraard voldoen wij aan haar verzoek. Ons plan om in het ziekenhuis een kopje koffie te drinken laat wij varen. Beiden willen we zo snel mogelijk deze plek des onheils verlaten.

PS:
VRE blijkt de afkorting van Vancomycine-resistente enterokok.

Delen