Het zijn maar moties

Begin november verschijnt het boek Wat de zorg kan leren van – 46 eyeopeners uit andere sectoren. Een publicatie om met interesse naar uit te kijken, want de zorg is vooralsnog helaas beter in not invented here dan in proudly copied from.

Het zou mooi zijn als het boek een vervolg zou krijgen met een titel als Wat de politiek kan leren van…, want de politiek heeft soms de neiging om voorstellen voor de zorg te doen zonder zich al te veel te bekommeren over de praktische haalbaarheid ervan. Het is op zich begrijpelijk dat Roeli Mossel van de Noord Nederlandse Coöperatie van Zorgorganisaties de motie om gerichte maatregelen te treffen die maken dat ontslagen in de ouderenzorg worden voorkomen ‘een steun in de rug’ noemt.

Maar het feit dat onduidelijk is welke maatregelen dat zouden moeten zijn en wat de financiële gevolgen hiervan zijn werpt toch de vraag op in hoeverre hier sprake is van symboolpolitiek. Die financiële gevolgen betekenen onder de streep: er moet geld bij. Is dat er? En zo ja, waarom zou het dan alleen naar de ouderenzorg gaan en niet naar andere zorgsectoren, die ook financiële wensen hebben voor hun medewerkers?

Ook het feit dat de motie is aangenomen om in de komende regeerperiode werk te maken van de herintroductie van een tussenvoorziening van het eigen huis naar het verpleeghuis is op papier mooi. Dat het nodig is, is duidelijk. Maar is met een motie het huisvestingsprobleem opgelost?

Hoe dan ook, het zijn maar moties. Het demissionaire kabinet gaat hier geen invulling aan geven. We gaan zien of en hoe het volgende kabinet dit wel gaat doen.