Hoofdpijndossier

Zorginstituut Nederland adviseert het ministerie van VWS om drie nieuwe geneesmiddelen voor de behandeling van chronische migraine onder voorwaarden toe te laten tot het basispakket.

ZiNL deelde dit bericht gisteren via Twitter. Huisarts Joost Zaat reageerde via datzefde medium direct met: “En kijk wat er dan gebeurt: patiëntenclubs die hevig teleurgesteld zijn dat niet iedereen met vier dagen migraine gelijk die medicijnen krijgt.” Een reactie die in het directe verlengde ligt van zijn ‘rupsje nooitgenoeg’-column  van vorige week en mijn eigen blog van afgelopen maandag. “Je ziet gelijk dat er weer gedoe ontstaat”, vervolgde hij. Helaas ligt dat helemaal in de lijn der verwachting. En helaas zal dat ook zo blijven als geen keiharde duidelijkheid wordt geboden aan de verzekerde over wat die wel (en vooral ook: niet) mag verwachten van de zorg, en als daaraan niet ook harde grenzen worden gesteld.

‘Waar blijft de duidelijkheid over wat een verzekerde wel (en vooral ook: niet) mag verwachten van de zorg’

Eén keer in de media belichten dat artsen stellen dat 1.366 medische verrichtingen zinloos zijn, is daarvoor niet genoeg. Dat bericht is vijf jaar oud en niemand kent dat nog. Iedereen die kinderen heeft, weet dat opvoeden een continu proces van járen is. Bovendien gaat het om veel meer dan alleen 1.366 zinloze medische verrichtingen. Het gaat zelfs om meer dan zorg alleen. Het gaat ook om nog veel moeilijker dossiers als preventie, een gezonde leefomgeving en bestaanszekerheid. Dingen dus die zorg voorkomen of op zijn minst de zorg ontlasten. Dingen waarin iedereen een verantwoordelijkheid heeft, maar die verantwoordelijkheid begint bij de overheid. Waar blijft die?

Delen