Hoopvol
Eindelijk is er geluisterd naar berichten uit het werkveld over de bureaucratie in de zorg. Hulde aan ieder die zich hiervoor heeft ingezet. Al eerder kwam het bericht dat men zich met meerdere zorgverleners mag organiseren om in het belang van de patiënt afspraken te maken met zorgverzekeraars. Samenwerking en gelijkwaardigheid zijn termen die het ministerie van VWS naast kwaliteit en aanpak van bureaucratie nu duidelijk ziet als speerpunt.
Laten we dan nu aan het kwaad dat is geschied door jaren van weinig vertrouwen, overregulering en controle een einde maken. Door zorgverzekeraars wordt al genoemd dat de intentie er is om met de gehele eerste lijn naar de bureaucratie te kijken. De patiënt is er bij gebaat dat de zorgverlener weer meer oog heeft voor hem en minder voor het dossier.
Buiten kijf staat dat kwaliteit voorop staat en dat wordt vastgelegd wat nodig is voor een goed behandeltraject en goede overdracht. De laatste jaren zijn er echter veel toetsen en audits gekomen die in het kader van transparantie de kwaliteit moesten weerspiegelen. Vanuit de logopedie kan ik aangeven dat de druk vanuit zorgverzekeraars erg hoog was om een middel te hebben om in te zetten bij twijfel over de kwaliteit van praktijken. Wat nu blijkt is dat dit dure middel niet ingezet en betaald wordt door verzekeraars, maar dat dit een middel is geworden om een luttele prijsverhoging te krijgen na het vrijwillig en op eigen kosten doorlopen van een kostbaar audit-traject. Eisen worden steeds meer aangescherpt en om de zoveel jaar dient het traject herhaald te worden. Dit systeem houdt zichzelf in stand. Het is erg belangrijk dat de beroepsverenigingen dit monitoren en van onnodige ballast ontdoen.
Inschrijven in kwaliteitsregisters en registers voor specialisaties toont de scholing aan die hiervoor gevolgd is alsook de ervaringsuren. Het is goed dat de normen vanuit de beroepsgroep bijgesteld worden in het kader van kwaliteitsverbetering. Door omgang met patiënten, wetenschappelijk onderzoek en nieuwe ontwikkelingen ontstaat nieuwe kennis waarvan moet worden aangetoond dat men die zich eigen heeft gemaakt.
Laten we echter aan het registratiesysteem van de administratie grenzen stellen en het afvinken verminderen tot het hoogst nodige. Er is aangegeven dat zorgverzekeraars tegen het licht gaan houden hoe hun verschillende regelingen zijn bij zorginkoop. Hopelijk gaan ze overbodige zaken schrappen die voor onnodige druk zorgen. Het steeds opvoeren van eisen waaraan moet worden voldaan dient te eindigen. Het programma ‘Kwaliteit van zorg’ gaf aan dat een afrekensysteem bij zorginkoop geen goed doet voor de kwaliteit. Laat zorgverzekeraars vragen wat wij nodig hebben voor goede kwaliteit en ervoor zorgen dat wij de middelen hebben om dit te kunnen realiseren!
Aangezien ik las dat zorgverzekeraars de nieuwe speerpunten van VWS toejuichen ben ik hoopvol gestemd. Ik verwacht dan ook dat de realisatie van dit alles niet lang op zich laat wachten.
6 reacties
Het is een reële mogelijkheid om een contract waarmee je het niet eens bent NIET te tekenen. Uit eigen ervaring kan ik zeggen dat dat heel veel tijd en werkplezier teruggeeft! Het was heel spannend, maar het heeft, wellicht doordat onze praktijk zeer gespecialiseerd is, heel goed uitgewerkt. Weer eigen baas in eigen praktijk te zijn is zeer bevrijdend en ook (weer) inspirerend!! Aangezien ik mijn vak koos om zo veel mogelijk bij te dragen aan gezonde ontwikkeling en bij het ontvangen van mijn diploma ook een eed heb aflegd, staat het leveren van kwaliteit bij ons met stip bovenaan op onze prioriteitenlijst. Wanneer er een systeem ontwikkeld is dat is gebaseerd op vertrouwen in vakkennis en ambachtelijkheid, doen we meteen weer mee! Tot zo lang verdedigen wij ons werkplezier en onze kwaliteiten door ons NIET met (de irreële eisen van) zorgverzekeraars te verbinden. Wij hopen daarmee bij te dragen aan positieve veranderingen!
N. Klop
10 oktober 2015 / 21:08Wat een mooi stuk, Dienie. Precies zoals het is.
En ik ben het ook helemaal eens met collega N. Klop.
Zelf werk ik ook geheel contractvrij, na een paar jaar gedeeltelijk contractvrij te hebben gewerkt. Júist om kwaliteit te kunnen blijven bieden. En de toekomst? We zullen zien!
Martine Meilink
11 oktober 2015 / 17:12Dank voor reacties. Op andere plekken lees ik ook herkenning van grote druk op zorgverleners en eisen die ingewilligd moeten worden. Dat daar kritisch naar gekeken wordt is zeer belangrijk aangezien ik merk dat collega’s de werkvreugde verliezen en dat de tijd aan administratie een te groot deel van de taken opeist. Bij dit alles komt natuurlijk de waardering vanuit de zorgverzekeraar kijken voor al het werk rondom de behandeling. Die sluit veelal niet aan bij de investeringen in tijd en geld. Dat er dan als tegengeluid komt opzetten dat contracten die niet deugen niet meer getekend gaan worden lijkt een logisch gevolg. Echter hoor ik ook zeer veel collega’s die de druk om te tekenen zeer groot vinden door de bijdragen die patiënten dan zelf moeten betalen. En het lijkt er zelfs op dat de minister van VWS nog steeds de positie van zorgverzekeraars wil verstevigen door de positie van niet-gecontracteerden te ondermijnen. Zeer belangrijk de positie van patiënt en zorgverlener hierbij in ogenschouw te nemen want de hierboven genoemde speerpunten zijn anders loze termen.
Dienie Koolen
11 oktober 2015 / 19:27Contractvrij werken komt heel moedig over en maakt zeker een statement.
Maar hoe gaan jullie om met het feit dat sommige patiënten en ouders de kosten van dit statement niet kunnen dragen? Zo maak je onze zorg niet meer voor iedereen toegankelijk?
De zorgverzekeraar houdt zo toch de macht.
M.Vermeulen
18 oktober 2015 / 12:41Helemaal mee eens Dinie. Naast de druk van de zorgverzekeraars beginnen ook nog op andere vlakken druk te ontstaan. Zo stelt het Parkinsonnet, opgestart om de eerstelijns zorg rondom Parkinson zo goed mogelijk te regelen ook steeds meer eisen. Kwaliteit is goed, maar het opvoeren van verplichte contactmomenten en het invoeren van zorggegevens in extra systemen (“kost maar 10 minuten per persoon”) maakt dat er steeds meer eerstelijnstijd en dus inkomsten derving gaat naar deze dingen. Waar eindigt dit en wordt er voor de tijd en kwaliteit van zorg die we leveren, nu ook eens iets gecompenseerd…
Zorgverzekeraars zijn dus een, kwaliteitssystemen zijn er nog een.
Joyce Walter
19 oktober 2015 / 16:12M. Vermeulen, ik weet niet of het met moed te maken heeft om de contracten niet te tekenen. Voor mij is het logica en noodzaak. Ik voel me niet verantwoordelijk voor de zorg die bij mij niet genoten kan worden. De verantwoordelijke daarvoor is nl. de zorgverzekeraar. Wanneer we behalve de zorg voor de cliënten ook onze eigen verzorging behartigen kunnen we niet anders dan voor een normaal inkomen werken. Ik ken geen enkele beroepsgroep die niet massaal de straat op gaat als er 25% op hun inkomen wordt gekort. En los van het inkomen: Ik ben vooral blij dat ik alle bijkomende eisen van 5 verschillende verzekeraars niet meer hoef bij te houden. En dat ik weer op mijn eigen effectieve wijze kan protocolleren. Ik heb het plezier in mijn werk weer terug. En mijn cliënten profiteren daar optimaal van. Dat verzekeraars geen contract af willen sluiten met mij (ik heb hen dat uiteraard aangeboden!!) vind ik voor de bij hen verzekerden heel vervelend. Daar doe ik aan wat ik in alle redelijkheid kan doen.
N. Klop
5 november 2015 / 22:19