Huisarrest

Stel dat het nieuwe coronavirus niet zijn kop had opgestoken in Wuhan met meer dan 10 miljoen inwoners, maar in Afrika, waarvan de meeste landen op de mondiale coronakaart van de NOS nu nog maagdelijk wit zijn ingekleurd? Ondanks alle successen van de bestrijding tegen malaria valt 90 procent van de 450.000 doden, die deze aandoening volgens Drive against malaria’ nog altijd jaarlijks eist, juist in dit continent. Het totale aantal doden door besmetting met het coronavirus is tot op heden hiervan slechts een fractie. De ophef over aandoeningen lijkt meer te worden bepaald door de impact op de economie dan door de ernst: hoe zou het zijn geweest wanneer in eerste instantie niet Noord-Italië – de economische motor van het land – maar een arm deel in het zuiden zou zijn getroffen?

Vijfhonderd jaar geleden zouden wij wellicht hebben geloofd dat de nieuwe epidemie een straf van God was. Zo de aandoening ons toen überhaupt zou zijn opgevallen. Want in die tijd stierf het gros van de mensen aan een infectie. Tegenwoordig ga je in ons land dood aan dementie, kanker, een beroerte of een hartaandoening. Infecties van de onderste luchtwegen vallen nog net binnen de top tien op de lijst met doodsoorzaken. Een ongelukkige valpartij eist nog altijd meer dodelijke slachtoffers.

Een ongelukkige valpartij eist nog altijd meer dodelijke slachtoffers

De grootte van virussen varieert van enkele tientallen tot honderden nanometers, veel te klein om met een lichtmicroscoop waar te nemen. Wij kunnen ons geen enkele voorstelling van deze onderwereld maken. En omgekeerd evenmin: het rondom gekroonde viruspartikeltje, wat nu wereldwijd alle aandacht trekt, is zich van geen kwaad bewust.

Vroeger leidde een epidemie tot overvolle kerken: bidden om aan Gods straf te ontkomen. Stel dat Hij echt zou bestaan, welke reactie kunnen we dan verwachten? “Jullie maken er op aarde een zooitje van. Dit heeft niets maken met een straf maar alles met het zelfreinigende vermogen van Moeder Natuur. Vergeet niet dat mensen deel uitmaken van de natuur en uiteindelijk gelden ook voor hen dezelfde wetten. Wanneer tachtigplussers wegvallen is er weer ruimte voor jongeren. Moeder Natuur heeft trouwens een groot incasseringsvermogen: na álle doden door de Eerste Wereldoorlog en de Spaanse griep, bleek de homo sapiens na twee decennia alweer vitaal genoeg voor de Tweede Wereldoorlog. Is tachtig jaar trouwens geen mooie leeftijd om te gaan hemelen? De gemiddelde Afrikaan komt qua levensverwachting niet eens zo ver.”

Vroeger leidde een epidemie tot overvolle kerken: bidden om aan Gods straf te ontkomen

Het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM) heeft mij als Brabander huisarrest opgelegd. Woonde ik een paar kilometer verderop aan de andere kant van de Maas in Gelderland, dan had ik mijn sociale contacten niet hoeven te beperken tot vrouwlief, die nu haar uiterste best doet om niet door mijn verkoudheid aangestoken te raken. Ik moet inderdaad hoesten, maar heb geen koorts.

Eerlijk gezegd dacht ik dat je bij afwezigheid van koorts niet besmet kunt zijn door een coronavirus. Waarom moet ik dan toch thuisblijven? Ik bel de informatielijn (0800-1351) van het RIVM. Na lang wachten wordt er opgenomen door een medewerker. Nee, hij werkt niet voor het RIVM maar in een callcenter en snapt het zelf ook niet zo goed. Ook andere vragen kan hij niet beantwoorden, want ‘daarover zijn we nog niet geïnformeerd’. Een tikkeltje gepikeerd heb ik het op een gegeven moment over het ‘Corolla-virus’. Nu heb ik huisarrest om verspreiding van het Corona-virus te voorkómen. Misschien heb ik over een tijdje opnieuw huisarrest om aan hetzelfde virus te óntkomen.

Delen