Inkoop

Het lijkt allemaal zo mooi wat door de NZa is opgesteld: een overzicht met tarieven voor prestaties zoals directe toegang, telefonische zitting, uittoeslag, onderzoek, overleg met derden. Niets om je zorgen over te maken als goed verzekerde patiënt of als zorgverlener.

Als zorgverlener voldoe je aan de hoge eisen, je investeert in scholing en in materiaal voor je praktijk. Je volgt alle ontwikkelingen op je vakgebied en houdt als ondernemer je praktijkvoering op orde. Je investeringen moeten worden terug verdiend: Nieuw pand, onderzoeksmateriaal, auditkosten, personeelskosten en de tijdsinvestering voor je administratie en overleg.

Met de invoering van de marktwerking werd ook meteen ingevoerd dat het niet de bedoeling was dat je aandeel in de markt zou groeien. Ook werd er niet bij verteld dat de inbreng over je inkomsten nagenoeg nihil was als kleine ondernemer. Al die prestaties die hierboven worden genoemd geven namelijk een schijnzekerheid, aangezien ze óf niet ingekocht worden door de zorgverzekeraars, óf veelal ver onder de investeringskosten.

De minister van VWS kwam op grond van de professionaliteit van de eerstelijnszorg tot het instellen van directe toegang. Je denkt als patiënt en zorgaanbieder dan dat dit geregeld  is. Maar wanneer een zorgverzekeraar hier niet mee akkoord gaat, heeft hij vrij spel. En dat je dependance met hoge huur minimaal 4, 5 dagdelen, of roept u maar, 6 dagdelen open moet zijn, omdat er anders geen bekostiging plaats vindt, was eerder niet bekend.

In de rol van ondernemer die bij de inkoop van zijn product graag een fatsoenlijk tarief krijgt, heb ik dit jaar een klein lichtpuntje behaald. Na het tonen van cijfers waardoor duidelijk werd dat ik voor een geboden uittarief niet de noodzakelijke inspanningen kon verrichten op grond van mijn specialisaties, kreeg ik een hoger tarief aangeboden. Dit is echter niet uitrolbaar naar anderen in dezelfde positie, maar moet door ieder apart aangevraagd worden en de lijnen van inkoop zijn veelal gesloten.

Ik moet mee in het spel van onderhandelen op de tarievenmarkt, zoals zelf met een uitgewerkt plan komen of nee verkopen. Dit kan ik als ondernemer, maar kan ik dat ook als zorgverlener? Of is het dan alsof ik de patiënt in de kou laat staan?

Ook de patiënt zal zichzelf meer als klant moeten zien en ook letten op de kleine lettertjes. Nee zeggen tegen een verzekeraar kan iemand als gezonde klant, maar kan hij dat ook in de rol van patiënt ?

Een zorgverzekeraar is er om een goede prijs-kwaliteitverhouding na te streven. Dat men niet meer overal terecht kan, zal komend jaar duidelijk blijken. Of dit is op grond van kwaliteit of op grond van gestrande ‘onderhandelingen’ zal de patiënt niet weten. Nee zeggen zou de minister ook kunnen doen wanneer zij ziet dat het inkoopproces niet evenwichtig verloopt. Maar als minister en als gezonde klant ziet de inkoop van zorg er heel anders uit.