Inlopen

Voor mijn eerste dag van de voorlopleiding interne geneeskunde heb ik een paar nette, zwarte schoenen gekocht. Tenslotte wil ik wel een goede indruk maken. Op de afgetrapte gympjes die bij de psychiatrie nog volkomen geaccepteerd waren, lukt dat natuurlijk niet. Mijn nieuwe schoenen hebben een elegant hakje en zitten in de winkel als gegoten. Daarmee moet het helemaal goed komen!

Nerveus, alsof ik nooit eerder gewerkt heb, maak ik kennis met het ziekenhuis, mijn nieuwe collega’s en de afdeling waar ik zal beginnen. Van tevoren ben ik door het opleidingssecretariaat gerustgesteld: ik loop de eerste dag met een collega mee, die mij zal inwerken. Eenmaal op de afdeling blijkt dat inwerkprogramma van nogal korte duur. Mijn collega wijst naar een stapel papieren statussen (“Bestaan die nog?” vraag ik, want ik ben de afgelopen jaren alleen maar elektronische patiëntendossiers gewend geweest): “Dat zijn jouw patiënten. Om negen uur kun je visite lopen.” Vervolgens draait hij zich om naar de co-assistent en kijkt me de rest van de dag nauwelijks meer aan.

Ik heb weleens een hartelijker welkom meegemaakt. En op mijn schoenen heeft hij nog geen blik geworpen…

Omdat er niets anders op zit, ga ik op zoek naar de verpleegpost om, zo goed en zo kwaad als dat gaat, ‘mijn’ patiënten te bespreken. Die patiënten blijken achteraan de afdeling te liggen en de artsenkamer ligt aan de voorkant. Voor de dag om is, heb ik heel wat meters gemaakt. Al snel zitten die nieuwe schoenen helemaal niet meer zo gegoten. Als ik thuiskom, heb ik de blaren op mijn voeten staan.

“Was het leuk op je nieuwe werk?” vraagt mijn familie. Ik haal mijn schouders op, omdat ik niet wil toegeven dat het eigenlijk helemaal niet zo leuk was. Ook als mijn andere collega’s daags daarna vragen of het goed gaat, antwoord ik ontwijkend. Iedereen weet dat je de eerste weken bij een nieuwe baan moet wennen en dat die tijd dus eigenlijk verschrikkelijk is, maar toch verwacht niemand dat je dit hardop zegt.

Het is eigenlijk net als met nieuwe schoenen, die je eerst moet inlopen. De blaren van mijn inwerkperiode zijn niet zichtbaar, maar ze branden des te harder. Toch moet je je schoenen niet weggooien wanneer ze in het begin wringen. Als je ze eenmaal hebt ingelopen, wil je ze nooit meer uittrekken.