Kilkelly, Ireland
In 1991 werd de N17, die in West-Ierland van Sligo zuidwaarts naar Galway loopt, vereeuwigd in de gelijknamige song van de populaire rockband The Saw Docters. Wie op YouTube de vrolijk makende video van dit liedje bekijkt krijgt tussendoor van deze weg enkele minder vrolijk stemmende shots te zien. De N17 passeert Kilkelly, een plaatje waarvan de Nederlandstalige Wikipedia weinig meer weet te vermelden dan dat het 389 inwoners telt. Tripadvisor prijst hier ‘June’s Tea Room & Home Bakery’ aan.
Tussen 1845 en 1850 werd Ierland getroffen door een dramatische hongersnood. Circa 90 procent van de aardappeloogst, de belangrijkste voedselbron voor de bevolking, mislukte door de aardappelziekte die het gevolg is van de pseudoschimmel Phytophthora infestans. Mede door buiktyfus en een cholera-epidemie overleden meer dan een miljoen Ieren. Miljoenen anderen verlieten noodgedwongen het land om elders een bestaan op te bouwen. In de regio rond Kilkelly bleven ook nadien de leefomstandigheden zwaar. In 1855 emigreerde een zekere John Hunt daarom vanuit dit plaatsje naar de VS.
Het sociale leven in Kilkelly en omgeving is door Pat McNamara (1830-1902) vastgelegd in een dagboek. Deze schoolmeester verzamelde in dit kader ook veel foto’s en documenten over het agrarische leven. Zijn gezin telde negen kinderen. Daarnaast had hij een bijzondere taak. Omdat een groot deel van de bevolking analfabeet was, verwoordde McNamara in brieven datgene wat bewoners aan familie en vrienden wilde uitdragen. Eén van hen die regelmatig een beroep op hem deed was Bryan Hunt, de vader van de naar Amerika vertrokken John.
‘De tragiek van een mensenleven vraagt niet om grote woorden en bombastische muziek’
Circa vier decennia geleden vond de Amerikaanse liedjesschrijver Peter Jones op de zolder van zijn ouderlijk huis een doosje met een bundeltje oude brieven uit de periode van 1858 tot 1893. Deze waren geadresseerd aan zijn overgrootvader John Hunt. Met deze brieven als rode draad schreef Jones een ballade, die Kilkelly, Ireland als titel kreeg en hiermee het Ierse plaatsje écht op de kaart zette. In 1983 werd de song voor de eerste keer op plaat gezet, waarna het op het repertoire van tientallen artiesten verscheen. Een minder bekende maar prachtige versie is die van de Deense groep Almost Irish en Chris McMullan.
De tragiek van een mensenleven vraagt niet om grote woorden en bombastische muziek. In simpele taal horen wij hoe het een Ierse familie in arme omstandigheden verging. Maar bovenal spreekt uit het aangrijpende Kilkelly, Ireland de liefde van een vader voor zijn ‘dear and loving son John’ en het verlangen om zijn zoon terug te zien. Zelfs wanneer hij ‘the very sad news’ moet brengen dat ‘your dear old mother is gone’ wordt hieraan troostend toegevoegd: ‘You don’t have to worry, she died very quickly.’ Het laatste couplet is geschreven door een broer van John die hem meedeelt dat hun vader is overleden. De ballade eindigt met de regels: ‘He called for you in the end. Oh, why don’t you think about coming to visit, we’d all love to see you again.’
