Kinderdagverblijf bij het ziekenhuis. Doe eens wat!

Wat voor vele ingewijden al heel lang duidelijk was, is inmiddels ook tot de bestuurlijke elite doorgedrongen: er is een groot probleem met het verkrijgen van voldoende personeel in de zorg. Ziekenhuisdirecties met hun – verschrikkelijk woord – HRM-afdelingen wijden er ongetwijfeld vergaderingen aan. Dat personeelstekort zit overigens vooral bij de aan-de-patiënt-werkende-klasse en niet zozeer bij de projectmanagers, managers kwaliteit van zorg, communicatiemedewerkers, strategische stafmedewerkers, manager bestuursondersteuning, etc.

En voordat ik weer boze brieven krijg, ik snap ook wel dat we managers en stafmedewerkers nodig hebben, ik heb met een aantal heel plezierig en constructief productief gewerkt, maar zoals Paracelsus al zei: het is de dosis die het vergif maakt. Tijdens de pandemie, toen we zochten naar oplossingen voor meer personeel op de IC, werd mij nog weer eens extra ingewreven dat er steeds maar weer duizend regeltjes zijn om oplossingen te verhinderen.

Een belangrijk probleem op dit moment is vooral om jonge mensen, jonge professionals te behouden. En ofschoon er – terecht – veel nadruk ligt op het feit dat dit probleem speelt bij de verpleegkundigen, röntgenlaboranten etc., moeten we niet voorbijgaan aan het toenemende probleem bij artsen. Veel jonge artsen verdwijnen uit ‘het vak’. Daar zijn veel redenen voor die ik nu niet allemaal wil benoemen en analyseren, maar laten we nu eens een item pakken dat voor al het ziekenhuispersoneel met jonge kinderen dat ‘in de zorg werkt’ geldt: babyopvang.

Je zou van ziekenhuisbazen willen verwachten dat ze iedere dag, ieder uur nadenken over hoe het personeel te ontzorgen

---

Wat hebben de ziekenhuisbesturen nou in de afgelopen vijf jaar concreet gedaan om het jonge ouders te vergemakkelijken met de opvang van hun kind? Hoe hebben zij de ouders ‘ontzorgd’? Veel mensen die op kantoor werken, realiseren zich wellicht niet dat de standaard werkdag voor het personeel dat ‘in de zorg’ werkt om 07.30 uur begint. Combineer dat ook nog even met een 48-urige werkweek, zoals voor veel artsen, en dan zou toch duidelijk moeten zijn dat zij ontzorgd moeten worden.

Welke ziekenhuizen hebben direct ín of naast hun gebouw een kinderopvang geregeld die vanaf 07.00 uur open is tot 18.00 uur? En wat hebben de dames en heren bestuurders eraan gedaan om dat te regelen? Naar mijn informatie, en hieronder kunt u mij in de commentaren onderbouwd tegenspreken, is het bar en boos geregeld en zijn er maar heel weinig effectieve initiatieven op dit gebied geweest.

Jonge ouders moeten het onmogelijke doen om de kinderen vroeg naar de crèche te brengen, als ze al een plaatsje konden bemachtigen. Je zou van ziekenhuisbazen willen verwachten dat ze iedere dag, ieder uur nadenken over hoe het personeel te ontzorgen. Hoe kunnen we het voor het personeel gemakkelijk maken om hun werk te doen en wat zijn onze mogelijkheden als bestuurders? Dan moet je je wel kunnen verplaatsen in de situatie van een jonge vader of moeder, die de baby naar de crèche moet brengen in de vroege ochtend. Dan komt de vraag wel bij je op: waarom krijgen bijvoorbeeld deze jonge ouders geen (tijdelijke) parkeerkaart voor het ziekenhuisterrein zodat ze dit gemakkelijker kunnen doen?

Maar nee hoor, de op zichzelf begrijpelijke regeltjes die er zijn voor parkeren, moeten ook hier precies gehandhaafd worden. Iets waar ik zelfs ten tijde van de start van de pandemie tegenaan liep.

Dat heb je in een land dat zo doodgeregeld is dat we niet meer kunnen definiëren wat fruit en groente is. Wat is er nu concreet gedaan om het zorgpersoneel te ontzorgen?

Ik denk dat het een heel kort lijstje is.