Lage ziektelasten

Wat is lage ziektelast? Ben je dan maar een beetje ziek of drukt het laag op de zorgkosten? Het College voor zorgverzekeringen (CVZ) heeft op verzoek van minister Schippers van VWS een overzicht gepubliceerd met aandoeningen, hun ziektelast en de kosten van de bijbehorende zorg. De minister wil deze informatie mogelijk als argument gebruiken om aandoeningen met een lage ziektelast (waaronder spraakproblemen, COPD en gehoorstoornissen) niet langer via het basispakket te vergoeden. Het CVZ adviseert overigens om eerst de maatschappelijke en medische consequenties van een dergelijke bezuinigingsmaatregel in kaart te brengen.

Vanuit mijn achtergrond als logopedist bekijk ik de beoordeling van lage ziektelast kritisch. Natuurlijk hoop ik dat de beleidsmakers goed doordrongen zijn van het feit dat ons vak betrekking heeft op wezenlijke aspecten als communicatie en veilig kunnen eten en drinken. Ik kan vele voorbeelden aanhalen uit mijn praktijk waarin overduidelijk is dat de patiënt hoge last ondervond van zijn spraak-,taal- of stemprobleem, zoals bij schisis en stembandkanker. Of de impact van het niet kunnen eten of drinken vanwege slikproblemen. Wat te denken van het leren omgaan met een CI bij gehoorproblemen of het aanleren van alternatieve communicatie wanneer het spreken niet mogelijk is? Ik neem aan dat ieder de beperking ziet van een kind dat zich niet kan uitdrukken of van de volwassene of oudere die door een beroerte zijn spraakvermogen verliest.

Ervaart een 8-jarig kind dat duimt of de tong tussen de tanden duwt ziektelast? Misschien niet en ondervindt het zelfs last van het afleren hiervan. Hierbij komt dan echter preventie om de hoek kijken, want nu niet behandelen betekent later foutieve tandstand, onduidelijke spraak en eventueel hoge kosten van orthodontie.

In het overzicht van het CVZ wordt niet ingegaan op het onderwerp communicatie, terwijl de commissie Dunning in het rapport Kiezen en Delen over keuzen in de zorg destijds zeer duidelijk aangaf dat alleen die zorg noodzakelijk is, die een menswaardig bestaan garandeert en gelijke kansen biedt aan ieder. Dat goed kunnen communiceren daar deel van uitmaakt, lijkt mij overduidelijk.

Basiszorg gaat niet over het afleren van dialect of mooier kunnen zingen. Ook is het niet bedoeld voor bijscholing bij schoolproblemen. Daar bestaan regels voor. Basiszorg gaat mijns inziens over solidariteit en dan moet je afspraken maken over verantwoord gebruik, zodat de samenleving weet waaraan de zorggelden worden besteed.

Als het slechte spreken van een kind niet behandeld zou worden, wat zou het dan missen en hoe schat u zijn kansen in voor later? U mag het zeggen.