Last van
Zorgondernemer Loek Winter zoekt graag de scherpte op. “Vorige keer heb ik ook een lezing mogen geven voor apothekers en ik heb zelden zo veel haatmails gehad als na die voordracht”, zei hij vorige week tijdens het Achmea farmaciesymposium.
Zorgondernemerschap als therapie is nodig omdat er een trendwijziging aan de gang is van patiënt naar klant, stelde hij tijdens dit symposium. ‘We zien dit onder andere in de zorg, maar banken hebben er ook last van”, zei hij. Niet: “mee te maken” dus, maar: “last van”. Of dit een bewuste woordkeus is, weet je maar nooit bij Winter. Of het een opmerking is die hem wederom op haatmail kwam te staan weet ik evenmin, maar het is er wel een om over na te denken. Afgaand op de woorden van Winter zou de zorgaanbieder dus vooral last hebben van dit klantbesef van de patiënt. Dat is voorstelbaar. Een patiënt die ja dokter nee dokter zegt, is makkelijker voor de dokter dan een patiënt die goed geïnformeerd wil worden over zijn behandelopties en mederegisseur wil zijn van zijn eigen behandelproces.
Zorgaanbieders gaan hier wisselend mee om. Een (gelukkig groeiend) aantal vindt het meerwaarde hebben. Anderen – Bas Bloem van ParkinsonNet is een voorbeeld – nodigen de patiënt er zelfs nadrukkelijk toe uit. En weer anderen vinden zo’n goed geïnformeerde patiënt die bij alle stappen van het behandelproces betrokken wil zijn vooral lastig.
In de wandelgangen van een congres zei een zorgprofessional eens grijnslachend tegen me: “Een patiënt die centraal staat, staat eigenlijk altijd in de weg”. Om er meteen aan toe te voegen: “Maar dat is strictly off the record hoor.” Daar wil ik dan for the record aan toevoegen dat de aanhangers van deze stelling de strijd niet gaan winnen.
4 reacties
“In de wandelgangen van een congres zei een zorgprofessional” .
Erg evidence based lijkt mij dit niet.
Hebben zorgjournalisten eigenlijk een code?
E.Kriek
10 november 2014 / 19:45Als alles doorgaat zoals in het Regeerakkoord is beschreven zullen ondernemers als Bas Bloemen per 2016 moeten zorgen dat zij in de juiste polis komen en dat die polis door voldoende verzekerden wordt afgenomen. Ook hij zal de verzekeraar een aantrekkelijk financieel bod moeten doen. Wellicht verschillende? ParkinsonNet1, variant vangnet, Net2, variant vlindernet, Net3, variant hangnet; voor iedere beurs een Net. De kwaliteit kan de verzekerde zelf lezen in de polisvoorwaarden. De keuze is aan de verzekerde per 2016. Zegt de Regering.
De verzekeraar is de vragende partij namens de verplicht verzekerden. Mederegisseur willen zijn en behandelopties zelf willen overwegen zijn dan ook afhankelijk van de polis die de verzekerde heeft afgenomen. Kan allemaal, maar tegen meerprijs.
http://www.rijksoverheid.nl/ministeries/vws/documenten-en-publicaties/kamerstukken/2014/11/07/aanbieding-memorie-van-antwoord-inzake-wijziging-wijziging-van-de-wet-marktordening-gezondheidszorg.html
114 pgns verplichte leesstof voor iedereen. 114 pagina’s moeilijk doen als het ook makkelijk had gekund, alle overige EU landen hebben een ziekenfondssysteem. Zegt de Regering zelf.
Lees de antwoorden en toelichting en denk maar eens over na wie er nu last krijgt van wie.
Het is aan de verzekerde zelf om uit het aanbod aan polissen de voor hem juiste te kiezen. Hij is als enige verantwoordelijk daarvoor en niemand anders. Als er een last is dan is het de verzekerde zelf. Hij is zichzelf tot last.
Die polissen gaan per 2016 echt lijken op de wijze van aankoop van een auto: basismodel en dan de lijst met accessoires; die belopen bij EU auto’s enige 10 tallen kantjes. Dat is het gevolg van selectieve contractering en een vergoeding van 0 euro ook zien als een vergoeding.
Per 2016 heeft de verzekerde dan ook alleen maar last van zichzelf als hij achteraf de verkeerde keuze blijkt te hebben gemaakt.
En wat doen verzekerden die last van zichzelf hebben en zichzelf tot last zijn?
Daar is vast wel een leuke aanvullende verzekering voor te bedenken.
Wat was ook weer de economische prikkel voor verzekeraars?
Maar in die 114 pagina’s zegt de Regering zelf dat zij daar niet bang voor is. Dit in antwoord op vragen van het CDA.
Hier krijgen we nog heel veel last van.
anh jansen
10 november 2014 / 23:49Last krijgen van? Last van nieuwe beleidsregels en ver doorgevoerde liberalisering om maar de laagste prijs te krijgen?
Buurtzorg kan de verpleeg en verzorgingshuizen intrekken, mits de prijs maar goed is;
http://www.rijksoverheid.nl/ministeries/vws/documenten-en-publicaties/kamerstukken/2014/11/11/kamerbrief-over-stand-van-zaken-toezeggingen-vws.html
In het AO Wijkverpleging van 30 oktober jl. heeft de staatssecretaris toegezegd om het signaal dat het lid Van der Staaij (SGP)heeft ontvangen met betrekking tot het scheiden van wonen en zorg, te bespreken met de zorgverzekeraars.
Belangrijk daarbij is dat de cliënt natuurlijk zelf een keuze heeft in welke organisatie hij of zij wenst voor de levering van zorg.
Navraag bij Zorgverzekeraars Nederland (ZN) leert dat zorgverzekeraars uiteraard bereid zijn de wijkverpleging in te zetten bij mensen die een kamer huren in een verzorgingshuis.
Afhankelijk van de zorginkoop en de keuze van de cliënt wordt de wijkverpleging geleverd door het betreffende verzorgings- of verpleeghuis, of door een andere (thuis)zorgorganisatie.
ZN geeft aan dat wanneer extramurale wijkverpleging wordt ingezet in een verzorgings- of verpleeghuis hier goede afspraken over gemaakt moeten worden tussen de cliënten, zorgaanbieders en zorgverzekeraars.
-Wat gaat dit in de praktijk betekenen voor de mondige kritische huurder? Wat gaan de wooncorporaties nu doen? Dwangmiddelen toepassen om die huurder toch te laten winkelen bij de preferente exploitant van het tehuis?
Last krijgen van de mondige, kritische, goed geïnformeerde patiënt? Huurder? Burger? Kiezer? Verzekerde?
ANH Jansen
11 november 2014 / 20:15Persvoorlichter Dirk Zoomers zoekt graag de scherpte op. “Vorige keer heb ik ook een lezing mogen geven voor journalisten en ik heb zelden zo veel haatmails gehad als na die voordracht”, zei hij vorige week tijdens het symposium ZIJN JOURNALISTEN INTEGER? SYMPOSIUM INTEGRITEIT & MEDIA.
Integriteit als therapie is nodig omdat er een trendwijziging aan de gang is van kritiekloze betaler naar klant, stelde hij tijdens dit symposium. ‘We zien dit onder andere in de journalistiek , maar banken hebben er ook last van”, zei hij. Niet: “mee te maken” dus, maar: “last van”. Of dit een bewuste woordkeus is, weet je maar nooit bij Zoomers. Of het een opmerking is die hem wederom op haatmail kwam te staan weet ik evenmin, maar het is er wel een om over na te denken. Afgaand op de woorden van Zoomers zou de journalist dus vooral last hebben van dit klantbesef van de klant. Dat is voorstelbaar. Een klant die ja journalist nee journalist zegt, is makkelijker voor de journalist dan een klant die goed geïnformeerd wil worden over zijn informatie ,waar hij immers voor betaalt, en die mederegisseur wil zijn van zijn eigen informatiebronnen.
Journalisten gaan hier wisselend mee om. Een (gelukkig groeiend) aantal vindt het meerwaarde hebben. Anderen – Marcel Metze van De Onderzoeksredactie is een voorbeeld – nodigen de klant er zelfs nadrukkelijk toe uit. En weer anderen vinden zo’n goed geïnformeerde klant die bij alle stappen van het schrijfproces betrokken wil zijn vooral lastig.
In de wandelgangen van een congres zei een journalist eens grijnslachend tegen me: “Een betalende klant die centraal staat, staat eigenlijk altijd in de weg”. Om er meteen aan toe te voegen: “Maar dat is strictly off the record hoor.”
Om er vervolgens zuchtend aan toe te voegen: “ik wou dat ik goedbetaald persvoorlichter was van een Zorgverzekeraar” ……….
Daar wil ik dan for the record aan toevoegen dat de aanhangers van deze stelling de strijd niet gaan winnen.
E.Kriek
12 november 2014 / 01:12