Luchtvaartgeneeskunde
Soms zit het mee en soms niet. Ik had een combinatie van beide, maar het soms-niet-deel had duidelijk het overwicht. Maar daar ga ik het niet over hebben.
Wat wel mee zat, is dat ik een weekje helemaal voor mezelf had. Een unicum, maar misschien maak ik daar vanaf nu wel een jaarlijkse traditie van.
Ik ging alleen met mezelf op vakantie. Het was qua timing wel gewaagd, want het was een week voor de proefwerken. Maar, ik had besloten de controlfreak in mij los te laten en de pubers hun eigen plan te laten trekken. Uiteraard was het andere thuisfront er ook nog, dus ik kon met een gerust hart weg.
Ik geef toe, qua duurzaamheid scoorde ik heel slecht, want ik ging vliegen en ik had een niet-elektrisch campertje gehuurd.
Ik was er klaar voor, zeemzoet romannetje gekocht voor onderweg want het verstand moest op nul. Het automatisch antwoord bij werkmails was eens een keer op tijd aangezet en alle vergaderingen voor de komende week had ik voldaan geweigerd.
Heerlijk, het werk ging gewoon uit. Tenminste, dat dacht ik toch.
Halverwege de vlucht kwam het dan: is er een dokter aan boord?
Echt niet, dacht ik. Ik probeerde rustig een minuutje af te wachten tot misschien een EHBO’er ging opstaan. Gebeurde niet. Dit zou normaal het moment zijn om het thuisfront aan te stoten en te motiveren om op te staan, want hij is meer dokter dan ik (huisarts versus chirurg), maar die was er dus niet bij.
Halverwege de vlucht kwam het dan: is er een dokter aan boord?
Ik meldde me daarom maar plichtsgetrouw. Aangezien ik heel recent de MedicALS had gedaan, was ik weer wat vertrouwd met de niet-chirurgische ABCDE.
De MedicALS is een opfriscursus voor de behandeling van de acuut zieke patiënt. Ik kan eerlijk zeggen dat het meer was dan opfrissen, ik moest tijdens deze cursus heel diep graven naar ooit opgedane kennis.
Ik kon weer een basis bloedgas analyseren, ik kende de symptomen en behandeling van hypocalcemie en ik wist weer vaag hoe het RAAS-systeem werkte. Ik voelde me wel weer meer arts.
De aanpak van de MedicALS was er zo ingedramd dat ik de ABCDE vooralsnog kon dromen.
De MedicALS is een opfriscursus voor de behandeling van de acuut zieke patiënt. Ik kan eerlijk zeggen dat het meer was dan opfrissen
Door het gangpad lopend, ging ik alvast even terug naar de A (airway): een losliggend vals gebit of naar achter gevallen tong, dat zou ik wel kunnen aanpakken. Maar die noodtracheotomie wilde ik niet per se hier moeten toepassen. De B van breathing werd al lastiger, ik hoopte dat er een naald zou zijn om een spanningspneumothorax te kunnen decomprimeren, maar voor de rest zou ik weinig kunnen doen. De weg naar de patiënt was kort. Aldaar aangekomen bleek het om een ‘breathing problem’ te gaan.
Eén blik, één diagnose: het was een hyperventilatiesyndroom; dat kon mijn chirurgisch brein nog wel aan.
Plicht vervuld en met een voldaan gevoel kon ik weer naar mijn boekje toe.
De rest van de week waren er gelukkig geen andere medische spoedgevallen. Er waren wel wat andere adrenaline verhogende momenten zoals plots moeten stoppen voor overrennend wild, ik dacht dat het een eland was, maar daar ben ik niet zeker van. Ik heb een duik genomen in de arctische oceaan; ook daar gaat je hart sneller van slaan: ondanks de 24 uur warme zon, heeft het water bij lange na geen tropisch temperatuurtje. En, als de Noren beschrijven dat het een mooi wandelpad is met adembenemende uitzichten dan klopt dat ook, alleen met wandelen bedoelen ze gewoon recht omhoog de rotsen op klauteren. Maar dan heb je ook een 360-graden-wow-moment.
De week had gebracht wat het had moeten doen. Klaar weer om naar het echte leven terug te gaan. Hoewel een carrière als wereldreizigster me ook wel zou kunnen bekoren.
