Meedenken
‘Ik ben er toch voor verzekerd’. Het is een zinnetje dat iedereen kent in de discussie over de gezondheidszorg. Maar betekent het ook dat bij ziekte in alle gevallen alles uit de kast moet worden getrokken dat de zorg tot zijn beschikking heeft? Of dat ieder probleem waarmee mensen zich bij de zorg melden ook binnen de zorg moet worden opgelost?
Georgette Fijneman, bestuursvoorzitter van Zilveren Kruis, wil het hierover hebben. “Het kan niet zo zijn dat we altijd alles medisch uit de kast halen als dat eigenlijk niet nodig is”, stelt ze. Toch gebeurt dit wel; het debat over passende zorg komt bepaald niet uit de lucht vallen. En niet-passende zorg uitbannen leidt niet tot een tweedeling in de samenleving, zoals sommige reacties op Fijneman suggereren. Het zorgt er juist voor dat iedereen ook in de toekomst op zorg kan blijven rekenen. Het betekent immers dat minder mensen nodig zijn om zorg te leveren, en dat het geld voor die zorg efficiënt wordt uitgegeven. En daarmee dus ook dat de zorgpremie betaalbaar blijft.
‘Ik ben er toch voor verzekerd’ zeggen is makkelijker dan meedenken over de vraag of het ook anders kan
In feite doet Fijneman niets anders dan wat Tweede Kamerlid Wieke Paulusma op 15 december 2022 al voorstelde, namelijk het publiek betrekken bij de discussie over de toekomst van de zorg. Niet iedereen zit daarop te wachten. ‘Ik ben er toch voor verzekerd’ zeggen is immers makkelijker dan meedenken over de vraag of het ook anders kan. Juist die terughoudendheid is bij uitstek de reden om de discussie wél te voeren. Het enige alternatief is overvallen worden door de veranderingen in de zorg die zich hoe dan ook toch gaan voltrekken.
4 reacties
De vraag is wíe mag hierover beslissen. Is bijvoorbeeld een orthopeet wel de aangewezen persoon om de fragiliteit of verwachte levensverwachting van een patiënt met een gebroken heup te beoordelen?
Walter van Harmelen
28 april 2023 / 09:52Nee een orthopeed kan hierover zeker zelfstandig geen gewogen beslissing nemen. Maar wat je beschrijft is wel een mooi voorbeeld van waarom publieke discussie over wat we wel en niet mogen verwachten van de zorg zo belangrijk is. Het heeft te maken met Shared decision making en ook met Advance Care Planning, het gesprek dus over de vraag wat iemands levenswensen nog zijn op het moment dat zich een gezondheidsprobleem voordoet. Natuurlijk moet medisch worden gehandeld als de situatie daarom vraagt, maar het heeft niet in alle gevallen meerwaarde. De gebroken heup is daarvan een voorbeeld. Tot het einde doorbehandelen bij kanker is er ook een. Hoogleraar klinische oncologie Gabe Sonke heeft daar verstandige dingen over gezegd.
Frank van Wijck
28 april 2023 / 09:59Wat ik mis in het weblog van Frank en de reacties is de emotionele component die zeker aan de vraagzijde van de zorgsector een essentiële rol speelt. Hoe het profiel van degene die in de zorgmolen belandt ook is (van zeer goed in staat om zelf te beslissen en beschikkend over de middelen om zich te voorzien van het zorgaanbod tot afhankelijk in alle opzichten) zodra iemand patiënt is (het woord zegt het al) drukt de emotie de ratio aan de kant. Spreek maar eens een arts die in het ziekenhuis is opgenomen).
De belastingbetaler wil de laagste IB, de premiebetaler zoekt de goedkoopste zorgverzekeraar, de consument wil de laagste winkelprijzen en de patiënt wil het beste zorgaanbod (wat het ook kost). De spanning tussen de verschillende rollen van het individu kan betrokkene ziet zelf oplossen. Daarvoor is een gekozen overheid nodig die besef heeft van de rollen en de bekwaamheid heeft om door overtuigende en praktisch toepasbare regelgeving, adequate middelentoekenning en consequente handhaving een gezondheidssector te creëren en te onderhouden die past in de Nederlandse context.
Diverse rapporten van o.a. de Rekenkamer en andere nuchtere instanties laten zien hoe het kan maar worden ook geconfronteerd met bestuurlijk stokdove Haagse kringen.
hans hof
5 mei 2023 / 13:29Stokdove Haagse kringen, net wat je zegt Hans. Je kent ongetwijfeld ook de Atlas van afgehaakt Nederland. De groep van mensen dus die geen vertrouwen meer heeft als de oplosser van problemen. Die krijg je niet meer aan boord met een ‘gekozen overheid die besef heeft van de rollen en de bekwaamheid heeft om door overtuigende en praktisch toepasbare regelgeving, adequate middelentoekenning en consequente handhaving een gezondheidssector te creëren en te onderhouden die past in de Nederlandse context’, want die gelooft niet meer dat de overheid in staat of bereid is om de juiste dingen te doen, laat staan om ze voor elkaar te krijgen. Niet voor niets horen we de laatste tijd veel over burgerberaad, om mensen een stem te geven en te vragen wat zij belangrijk vinden. Als dat serieus wordt genomen, denk ik dat je niet verbaasd hoeft te zijn als de burger in discussies over de zorg best bereid is om voorbij ‘Ik ben er toch voor verzekerd’ te kijken, en daarnaar te handelen.
Frank van Wijck
5 mei 2023 / 13:44