Met of zonder portefeuille

Dat er op sommige ministeries twee ministers werden gekozen gaf discussie in de Eerste Kamer, want er kan er maar één de baas zijn. Er was een minister van en een minister voor Volksgezondheid. Van is de baas. Dit wordt opgelost door een minister met portefeuille, Hugo de Jonge en een minister zonder portefeuille, Bruno Bruins te kiezen. Daarnaast is er een staatssecretaris, Paul Blokhuis. Ze zullen samen aan de slag gaan.

Veel draait er goed in de zorg in Nederland en daar mogen we met z’n allen blij mee zijn. Wanneer er echter ook maar iemand over een stelselwijziging durft te praten, wordt diegene meteen de mond gesnoerd.

Nieuwe ideeën worden al afgeserveerd voordat ze goed bekeken zijn en zelfs de mening van de Raad voor Volksgezondheid en Samenleving wordt niet op waarde geschat. De Raad gaf scherpe kritiek op de manier van zorginkoop die louter gedreven is door kosten. Er wordt veel tijd en geld in gestoken die niet naar de zorg gaat. En de vrijheid om je eigen verzekeraar te kiezen lijken de meeste mensen helemaal niet te willen. Terwijl dat nou juist de reden was van de concurrentie onder de verzekeraars en de basis van het stelsel. Men wil veelal geen flex-relatie en polissen doorspitten. Mensen zijn liever trouw aan hun verzekeraar. Ze kiezen echter wel graag hun eigen zorgverleners, arts of ziekenhuis, maar die keuze wordt door dit stelsel verminderd. De termen ‘natura’ en ‘restitutie’ zijn voor velen een raadsel en binnen het stelsel heeft preventie te weinig plek.

Bewaar het goede, herstel waar het fout is gegaan en laat autoriteit gelden

Laten we hopen dat de nieuwe bewindvoerders zich met een open vizier in de materie verdiepen. Bewaar het goede, herstel waar het fout is gegaan en laat autoriteit gelden.

Recentelijk zijn hoofdlijnakkoorden gesloten. In 2017 en 2018 zouden we daar al resultaat van moeten zien. Als paramedicus zie ik helaas nog maar een enkel ding veranderen, zoals met de machtigingen. Van de beloofde uniformiteit en lagere regeldruk zie ik weinig terug. Ik begreep dat de verzekeraars bij de punten over kwaliteit, contracteren en regeldruk gesteld hadden dat ze er langer over wilden doen, bilateraal nog afspraken wensten te maken en nog aanvullend enkele bepalingen wilden stellen. Tot hoever mogen ze hierin gaan?

Op 1 november is veelal de deadline van het tekenen van de contracten. Die vallen voor ons als zorgprofessional in de eerste lijn al vele jaren zeer nadelig uit. Van het NZa tarief werd nooit iets aangetrokken. Het woord Autoriteit werd niet erkend. Er zijn binnen onze beroepsgroep al jaren van… voor … tarieven alsof we in de aanbiedingsbak liggen. Elke verzekeraar heeft zijn eigen tarief en voorwaarden. Voor de patiënt en voor ons is dat bijna niet werkbaar.

Wij willen de kwaliteit leveren waar onze brancheverenigingen zich hard voor maken. Maar kan dit met of zonder iets in de portefeuille? Het antwoord lijkt me duidelijk.