Met open armen

Het FD publiceerde een curieus artikel van Nicki Pouw-Verweij (arts en politicus) en Martin van Putten (bestuurslid Stichting Handhaving Vrije Artsenkeuze).

Curieus in de eerste plaats vanwege de toonzetting. De restitutiepolis zou volgens de auteurs verdwijnen omdat zorgverzekeraars klanten ‘verleiden om vooral de goedkoopste polis af te sluiten’. Het ligt genuanceerder. Zorgverzekeraars nemen vooral afscheid van de restitutiepolis omdat die tot dusdanig hoge kosten leidt dat de premie er teveel door zou stijgen.

Maar curieus ook omdat de auteurs stellen dat door deze ontwikkeling heel veel zorgverleners de zorg zullen verlaten. Ze trekken hierbij een vergelijking met het horecapersoneel dat, gedwongen door de coronapandemie, een andere baan moest gaan zoeken. Een vreemde vergelijking. Dat bedienend personeel in de horeca moest wel op zoek naar een baan in een andere sector, want de horeca ging geruime tijd dicht en bood dus geen emplooi meer.

‘Vreemd dat ze een vergelijking met het horecapersoneel trekken’

Voor zorgprofessionals ligt dit anders, want de vraag daarnaar is groot en van structurele aard. Daarom ligt het meer voor de hand dat zij – als de ruimte om ongecontracteerd te werken kleiner wordt – zullen kiezen voor een alternatief in de gecontracteerde setting. Het zijn mensen met hart voor en inhoudelijke kennis van de zorg tenslotte. Zij hebben daarin – in tegenstelling tot bedienend personeel in de horeca – ook een gedegen opleiding achter de rug. Je laat je niet zo snel omscholen naar heel ander werk als je overal in de zorg met open armen wordt ontvangen.