Mijn auto – Alfa C4

Vraag een meisje wat haar grootste wens is, en het antwoord luidt waarschijnlijk: een eigen paard. Maar voor zover kinderarts/neonatoloog Tessa Pols (39) zich kan herinneren, betrof háár grootste wensdroom altijd ‘een mooie auto’.

Tekst: Monique Bowman | Beeld: De Beeldredaktie/ Jiri Buller

Na decennialang sparen en veel geduld (“de leveringstijd zou veertien maanden zijn, maar het heeft uiteindelijk bijna twee jaar geduurd”), kan Tessa zich sinds april 2016 de trotse eigenaar noemen van een Alfa 4C. De temperamentvolle tweezits sportauto is niet bepaald een model voor grijze muizen die zich het liefst zo onopvallend mogelijk van A naar B verplaatsen. Nee, waar Tessa rijdt, worden hoofden omgedraaid, duimen opgestoken en smartphones uit raampjes gehangen, want nogal wat autoliefhebbers willen haar Italiaanse supercar vereeuwigen. “Het is iedere keer weer een feestje om met deze auto op stap te gaan, je maakt altijd wel wat mee onderweg.”

‘Het is iedere keer weer een feestje om met deze auto op stap te gaan’

Met dat laatste doelt de 4C-eigenaresse niet alleen op enthousiaste reacties van medeweggebruikers. Kan ze namelijk met haar Opel Astra – haar woon-werk auto –probleemloos iedere route rijden, het rode raspaardje stelt nogal wat eisen aan het wegdek. Verkeersdrempels bijvoorbeeld kan de 4C vanwege zijn lage carrosserie niet nemen. En dus gebeurt het geregeld dat Tessa een onbekende route eerst met de Astra verkent, voordat ze zich er met haar Alfa aan waagt. Het is een offer dat ze graag brengt. “Want de 4C is toch een beetje mijn baby.”