Mijn sport – Cricket
De een roemt de grotere dynamiek, de ander het aantrekkelijker decor. Sommigen ontdekten het bij toeval, anderen werden aangestoken door enthousiaste gezinsleden. Vijf collega’s over hun wat minder bekende sport.
Tekst: Monique Bowman en Wout de Bruijne | Beeld: Nout Steenkamp
Wanneer je getrouwd bent met een Engelsman die dol is op cricket én twee dochters hebt die deze sport niet bepaald onverdienstelijk spelen, dan moet je wel stevig in je schoenen staan om zelf niet óók besmet te raken met het cricketvirus. Na vele weekenden als toeschouwer langs het veld vond ergotherapeut Irmie Corder (48) de tijd rijp om zelf ook maar eens de pitch te betreden. Sinds zes jaar speelt ze bij de Voorburgse Cricket Club.
‘Boeiend spel dat je tactisch slim moet spelen’
De ergotherapeut toont zich een enthousiast ambassadeur voor de sport die leken vaak als ‘saai’ betitelen. “Het is een boeiend spel dat je tactisch slim moet spelen en waarbij alertheid en behendigheid belangrijk zijn, want catches win matches.” Wat Corder ook aanspreekt: het internationale en sociale karakter. “Je ontmoet bij cricket veel Engelstalige expats. En een wedstrijd wordt altijd afgesloten met een gezamenlijke maaltijd bij de thuisclub.”