Mippen
We doen het niet altijd goed. Het zou simpel zijn om met oogkleppen op door het leven te gaan. We zouden kunnen geloven dat de dokter inderdaad een held is in witte jas, die gewapend met reflexhamer en stethoscoop de ziektes te lijf gaat, onfeilbaar als een halfgod. Maar zo zit de wereld nu eenmaal niet in elkaar.
We doen het niet altijd goed. Medicijnen worden verkeerd, niet of onterecht juist wel voorgeschreven. Uitslagen van diagnostisch onderzoek worden over het hoofd gezien, met soms vervelende gevolgen. Het gebeurt niet vaak, maar het gebeurt. Voer voor tv-programma’s als ‘Medische missers’…
In het ziekenhuis hebben we ons eigen ‘Medische missers’: de ‘Meldingen Incidenten Patiëntenzorg’, oftewel MIP. Die afkorting is zo ingeburgerd, dat het zelfs verworden is tot een werkwoord: het mippen. In tegenstelling tot wat de media nog weleens willen beweren, hebben de meeste artsen immers de oogkleppen allang afgeworpen. Zij proberen te leren van gemaakte fouten; het hoofddoel van de MIP.
Maar wat als de fout niet zo makkelijk aan te wijzen is? Wat als er niet eens sprake is van een fout, maar eerder van een onfortuinlijke samenloop van omstandigheden? Hoe we ons best ook doen, soms is dat gewoon niet goed genoeg. Dergelijke situaties kun je niet mippen. Toch moet er een manier zijn om daarvan te leren. Een goede arts zou daarvoor open moeten staan; de situatie moeten benoemen en bespreken met collega’s, om te zien waar het beter had gekund.
Ik besef dat ik me in een bevoorrechte positie bevind. Als co-assistent ben ik nog niet écht verantwoordelijk voor mijn patiënten. Ik schrijf geen recepten uit, dus ik loop weinig risico op het begaan van medische fouten. Niemand zal mij mippen. En van de zijlijn kan ik gemakkelijk roepen waar het fout gaat.
Straks ben ik de arts; de held in witte jas met mijn hamer en stethoscoop. Ik kan nu alleen maar hopen dat die machtige positie me niet naar het hoofd zal stijgen en dat ik open zal blijven staan voor kritiek. We doen het tenslotte niet altijd goed. Maar wat we zéker goed moeten doen is het leren van onze fouten.