Naar luchtje

Michelle van Tongerloo plaatste recent op X een foto van een man met een ernstige beenwond. Geen fijne foto om onvoorbereid tegen te komen in je tijdlijn. Maar met haar verhaal erbij wel een confrontatie die het waard is om even voorbij de eerste schrik te komen en stil te staan bij wat ze hier probeert te bereiken.

Het verhaal erbij: het is een verzekerde patiënt, van wie Van Tongerloo, huisarts en straatarts, inschatte dat de wond zich dusdanig ernstig zou kunnen ontwikkelen dat de man zijn been of zijn leven zou kunnen verliezen. Maar ook een man die onder behandeling is bij de ggz en die een overdosis oxycodon had genomen. Wie bij dit laatste de vraag stelt wat dit er in het verhaal toe doet, heeft gelijk. Het mag inderdaad op geen enkele manier van belang zijn. Maar dat was het dus blijkbaar wel voor het ziekenhuis, waar de man werd weggestuurd met de boodschap dat zijn problemen niet ernstig genoeg waren. Ga naar X, zoek de foto op en oordeel zelf.

‘Maar dat was het dus blijkbaar wel voor het ziekenhuis, waar de man werd weggestuurd met de boodschap dat zijn problemen niet ernstig genoeg waren’

‘Niemand wilde verantwoordelijkheid nemen’, schrijft Van Tongerloo. Hoe dit zich verhoudt tot de artseneed (Artseneed | KNMG) mag iedereen zelf invullen. Wat het zegt over de mate waarin een huisarts en straatarts wordt gerespecteerd om haar oordeel ook. En natuurlijk eveneens wat het zegt over de gelijke toegang tot de zorg.

Het is hier niet de wond die stinkt.