Natuur op internet
We noemen hem inmiddels George. Het is een slechtvalk die nestelt in een zendmast op 130 meter hoogte. Met duizend anderen volgen we hoe George geniet van het uitzicht op het Brabantse land. ’s Avonds controleren we via de infraroodcamera nog even of hij slaapt. Dat moet lekker zijn onder zo’n hoogtezon.
Internet helpt de natuur te ontdekken. Wie op zoek gaat naar wisenten in de duinen checkt wisenten.nl. De gps die om de hals van de dieren hangt, geeft hun positie door. Natuurlijk alleen als ze in de buurt zijn van een uitkijkpunt, anders komen bezoekers in de verleiding om over de hekken te klimmen.
We hebben de natuur getemd met nieuwe middelen. Ook de romantiek van het platteland is wel weg, als je goed kijkt. Tractors rijden allang zonder handen aan het stuur over het land, alleen geleid door een gps. Boeren moeten urenlang eenzaam toekijken vanuit de cabine terwijl hun tractor door de akker ploegt.
‘Beesten op het beeldscherm’
Sommige boeren wagen zich aan precisielandbouw. Met boordcomputer en joystick is de cabine van een tractor een mobiel kantoor dat data analyseert over het land dat onder de wielen voorbijtrekt. Precies volgens berekening wordt zaad uitgestrooid. Sommige plekken krijgen wat meer mest, afhankelijk van de oogstresultaten daar van vorig jaar en de beelden die drones vastlegden.
Een enkele koe is al met gps uitgerust om haar binnen het juiste stukje weiland te houden. Zodra mevrouw in de buurt komt van het virtuele schrikdraad hoort ze een piep en krijgt ze een stroomstootje. Op die manier wordt het gras efficiënt afgegraasd en kan de boer elke dag een vers stukje weiland vrijgeven. Koeien kunnen loslopen in het uitgestrekte Verdronken Land van Saeftinghe met een vergelijkbare techniek.
Mensen en beesten kunnen makkelijker samenleven dankzij deze digitale hulpmiddelen. Ik kijk nu ook anders naar vogels als ik wandel. Zonder ondertiteling kan ik ze niet identificeren. Gelukkig is er een app die ze herkent aan hun lied (birdnet.cornell.edu).