Ontslagen

Een curieus bericht op de website van Medisch Contact, over een kaakchirurg die prima functioneert, maar die toch wordt ontslagen en van wie dit ontslag terecht wordt bevonden door het Scheidsgerecht en vervolgens ook nog eens door de Limburgse rechtbank.

De argumentatie voor het ontslag: de kaakchirurg functioneerde weliswaar in medisch-technisch opzicht prima, maar er viel niet met hem samen te werken. De vraag is natuurlijk: functioneer je dan überhaupt wel? Je werkt als medisch specialist immers niet op een eilandje waarop je met helemaal niemand rekening hoeft te houden. Je werkt samen met collega’s in huis met wie je moet overleggen over de patiëntenzorg en over de zakelijke aspecten van de medische staf waarvan je een onderdeel uitmaakt. Je werkt ook samen met professionals die patiënten naar je verwijzen. En niet in de laatste plaats natuurlijk met patiënten, met wie je moet overleggen over de behandelingen die je hen biedt.

Kunnen samenwerken is een onlosmakelijk onderdeel van het totale palet dat we functioneren noemen

Kunnen samenwerken is kortom een onlosmakelijk onderdeel van het totale palet dat we functioneren noemen. In het verleden zou een medische professional die dat niet (voldoende) kan eigenzinnig genoemd zijn, maar verder had waarschijnlijk geen haan gekraaid naar het gedrag dat hij vertoonde. In het huidige tijdgewricht, waarin steeds meer nadruk is komen te liggen op multidisciplinair overleg en shared decision making, kan gedrag dat daar niet bij aansluit echter niet meer kritiekloos geaccepteerd worden. Dan nog is ontslag om die reden natuurlijk een vergaande maatregel, maar wel een die als uitkomst van discussie over iemands functioneren langzaamaan meer geaccepteerd zal gaan worden. Ik denk niet dat dat een slechte zaak is.