Openheid duurt het langst
Na diverse berichten over vermeende misstanden in de zorg deed Arts en Auto een oproep of u ooit ook de klok heeft geluid. Naar aanleiding van de reacties hierop schreven Daan Marselis en Roel Notten een vierdelige serie over het fenomeen klokkenluiden. Dit is de laatste aflevering.
Tekst: Daan Marselis en Roel Notten
Het melden van misstanden is vaak een laatste redmiddel voor zorgprofessionals die mogelijk disfunctioneren van een collega aan de kaak willen stellen. Het fenomeen klokkenluiden is daarmee een symptoom van een dieperliggend probleem, namelijk dat fouten in de zorg niet altijd veilig besproken kunnen worden. Kan het beter en zo ja, hoe?
En toch, als dezelfde aanleiding zich in de toekomst weer zou voordoen, zou de longarts, zoals zij in deel 3 van deze serie vertelde, er opnieuw voor kiezen om melding te maken. Zij vindt het onverteerbaar om uit vrees voor de consequenties haar mond te houden als zij met eigen ogen ziet dat werk wordt geleverd wat niet aan de hoogste medische standaarden voldoet.
Coaching
Het voorgaande roept de vraag op welke route (para)medisch professionals het beste kunnen bewandelen. Een route met het beste van twee werelden: verbetering van de professionele werkomgeving en de zekerheid dat melding gevrijwaard blijft van negatieve consequenties. Maar hier gaat nog een stap aan vooraf. Zorgprofessionals zouden ermee kunnen beginnen hun irritaties over disfunctio-neren naar elkaar toe uit te spreken. Vaak wordt daar te lang mee gewacht. Wat dan overblijft is de formele route – met alle gevolgen van dien. De melder uit de reconstructie pleit er daarom voor om binnen vakgroepen en maatschappen tijdig coaching in te schakelen.
Lees verder (pdf).