Oud patroon
Lees deze zin eens even langzaam, hardop aan jezelf voor: ‘Deels omdat patiënten liever fysiek contact hebben, deels omdat oude patronen hardnekkig zijn’. Het is een citaat van Arno de Vries van KPMG uit een interview in Trouw over het glasharde gegeven dat de zorg in de Nederlandse ziekenhuizen op de schop moet, en de rol van digitalisering daarin.
Het rare van die zin is dat die een tegenstelling suggereert tussen enerzijds ‘patiënten hebben liever fysiek contact’ en anderzijds ‘hardnekkige oude patronen’. Alsof liever fysiek contact hebben geen hardnekkig oud patroon is dus. Dat is het uiteraard wel. Voor een deel is het dat ook met een heel goede reden. Een diagnose krijgen kan een levensveranderende gebeurtenis zijn, en dan moet er ruimte zijn om daarbij stil te staan en te spreken over de gevolgen.
‘Kritiekloos instemmen met een fysieke afspraak wordt op een gegeven moment toch een probleem’
Maar als het de bedoeling is dat de ziekenhuizen de digitale trend doorzetten die door de coronacrisis versnelling kreeg – en dat ís de bedoeling – dan zullen de patiënten wel mee moeten. En dan wordt kritiekloos goedvinden van ‘Ja maar ik wil liever een persoonlijk gesprek’ op een gegeven moment toch een probleem. Of anders gezegd: wellicht op termijn iets dat als optie kan worden geboden. In andere sectoren zijn opties doorgaans iets waaraan prijskaartjes hangen. In de zorg wordt dit nu nog beschouwd als een onbegaanbare weg. De vraag is of dit zo kan blijven.
14 reacties
Laat de patiënten het zelf uitmaken, of ze gaan naar de zorg toe of ze hebben virtueel contact.
Er zijn heel veel (wellicht te veel) kortdurende contacten in de zorg waarvan je achteraf denkt waar ben ik voor gekomen. Zonde van de tijd en energie. En een minachting voor patiënten.
Per dag groeit de groep die als het kan virtueel contact wil hebben.
Veronica van Nederveen
14 juni 2021 / 22:44In de kern ben ik het met je eens: laat de patiënt het zelf uitmaken. Maar als er inderdaad teveel kortdurende contacten in de zorg zijn waarvan je achteraf denkt ‘Waar ben ik voor gekomen?’ – en die zijn er inderdaad – dan is er blijkbaar een tegenkracht die het de patiënt niet gunt (of hem op zijn minst niet faciliteert) om het zelf uit te maken. En daar moet dan wel iets aan veranderen.
Frank van Wijck
14 juni 2021 / 23:00Lees deze zin eens langzaam: “Maar als het de bedoeling is dat de ziekenhuizen de digitale trend doorzetten die door de coronacrisis versnelling kreeg – en dat ís de bedoeling – dan zullen de patiënten wel mee moeten.”
Sommige mensen menen wellicht dat zorg gaat om de patiënten, dat het ertoe doet wat zij kunnen en aankunnen en begrijpen en prettig vinden. Maar nee. De digitale trend is de focus, niet de patiënt, die past zich maar aan.
(En prijskaartjes, ach ja. Wie zouden er meer behoefte aan fysiek contact hebben, de mensen die al flitsend van zoom naar hangout gaan? Of de mensen die moeite hebben met communicatie, ook de fysieke en nonverbale communicatie nodig hebben, soms tekeningen of het opschrijven van moeilijke woorden. We weten van die tweede groep wel in welke sociale klasse dat het meest voorkomt. Dus reken hen vooral wat extra: klassejustitie en klassezorg, net zolang tot iedereen die wat minder meekan effectief is buitengesloten.
Zet ‘m op Frank van Wijck. Op naar een geweldige zorg als je de happy few bent die geschikt is om die zorg te ontvangen.
Anca
15 juni 2021 / 11:13Juist omdat de zorg gaat om patiënten, is het belangrijk om verder te kijken dan alleen naar de zorgpraktijk van vandaag. We hebben – deels nu al maar zeker op termijn – te maken met twee uitdagingen. De eerste is: stijgende zorgkosten. De tweede is: personele krapte. Nu al is tachtig procent van de vacatures in de zorg moeilijk vervulbaar.
Met deze twee uitdagingen in het achterhoofd zijn er twee opties. De eerste is uit blijven gaan van de bestaande situatie. De tweede is nu vast beginnen beleid te ontwikkelen dat rekening houdt met de toekomst. Het nadeel van het eerste is dat er een omslagpunt komt waarop we worden overvallen door de gevolgen van die kostenstijging en personeelskrapte en heel direct moeten handelen, omdat anders de continuïteit van de zorg acuut in gevaar komt. Het voordeel van het tweede is dat het niet alleen dit scenario voorkomt, maar ook ruimte creëert om iedereen mee te nemen in de ontwikkelingen. Ook degenen dus voor wie constructieve communicatie over de zorg – fysiek of digitaal – geen vanzelfsprekendheid is.
Frank van Wijck
15 juni 2021 / 11:26Personele krapte is echt moedwillig gecreeerd en er is echt geen enkele poging gedaan om dat op te lossen vanuit de kennis die er is. Dan kun je dat niet gebruiken als excuus om zorgverslechtering mee goed te praten.
Over de betaalbaarheid valt iets dergelijks te zeggen (al ligt het wat gecompliceerder daar) – we kunnen het wel betalen, maar men wil de discussie niet aan over wat we willen en kunnen betalen, wat we willen en kunnen verwachten van de zorg. Het moet minder is het uitgangspunt… en dat staat als dogma. Vervolgens krijg je allerlei manieren om die (opzettelijke) krapte te verdelen.
Met veel ideeen van buitenstaanders over makkelijke situaties, en weinig kennis van de complexiteit /diversiteit die zorg is.
Anca
15 juni 2021 / 13:11Het is zeker niet mijn woordkeus om opties voor verandering/vernieuwing in de zorg te kenschetsen als ‘zorgverslechtering’.
Afgezien daarvan, over de personeelskrapte in de zorg valt veel te zeggen. Het feit dat de beloning al twintig jaar structureel achterblijft bij de markt (https://www.artsenauto.nl/gefaseerde-investering/) is zeker niet helpend.
De vraag over de betaalbaarheid van de zorg heeft zowel een politieke als een maatschappelijke component. De politiek neemt hierover beslissingen die de maatschappij moet kunnen accepteren. Meer geld naar zorg betekent dat minder overblijft voor scholing, infrastructuur, ontwikkelingshulp et cetera. Dat is geen reden om het níet te doen. Maar het is ook geen reden om zorgvernieuwende initiatieven tegen te houden die kunnen helpen om de kosten in de hand te houden zonder de kwaliteit te compromitteren.
Frank van Wijck
15 juni 2021 / 13:19Naast het feit dat ik het zelf erg onprettig vind en minder contact ervaar waardoor minder kwaliteit, vinden mijn patiënten het doorgaans ook vreselijk (GGZ). Ik kan me best voorstellen dat er afspraken zijn die prima zonder fysieke aanwezigheid gaan, maar wat de besparing in kosten is ontgaat me. Sterker nog, het beeldbellen en allerlei E health toepassingen zijn niet goedkoop voor een kleine zorgaanbieder.
Alberts
16 juni 2021 / 09:33Wat bepaalt dan die investering? Een headset heb je al voor een paar tientjes en veel toepassingen voor digitaal contact zijn ook niet duur.
Maar de vraag is of geld het enige argument moet zijn. Dat lijkt mij niet. Er is vooral de wens van de patiënt om rekening mee te houden. Maar ook de tijdsbesparing die digitaal contact kan bieden (met andere woorden: de besparing op personele inzet).
Frank van Wijck
16 juni 2021 / 10:28Op basis van WAT vertegenwoordig jij ‘de wens van de patient’, Frank?
Graag onderbouwing.
Wie heeft jou trouwens uitgekozen daarvoor?
Op basis van welke criteria?
Graag ook je definitie van ‘de wens van de patient’.
Met links en onderbouwingen graag.
( Evidence is trouwens wenselijk voor verdere ‘discussie’. )
Ik zal het samenvatten:
1 wie ben jij om ‘de patient’ te vertegenwoordigen? Dat claimen Jomanda en Engel toch ook?
2 op basis van welke evidence meen jij te kunnen spreken?
E.Kriek
17 juni 2021 / 19:49Vreemde vragen om aan mij te stellen Edward, en ook vreemd natuurlijk om mij in één zin te noemen met Jomanda en Engel. Ik vertegenwoordig niet de stem van de patiënt en dat beweer ik ook nergens. Ik zeg dat rekening moet worden gehouden met de stem van de patiënt. Dat is niet hetzelfde. Maar dat begrijp jij zelf natuurlijk ook.
Frank van Wijck
17 juni 2021 / 21:48En nu graag inhoudelijk antwoord op mijn vragen
Niet je sterkste kant, maar vooruit.
E.Kriek
17 juni 2021 / 22:15Nee want je vragen zijn niet op mij van toepassing.
Frank van Wijck
17 juni 2021 / 22:28QED
Mevrouw Enzlin, kijkt u mee?
Dank.
E.Kriek
17 juni 2021 / 22:41Ik kijk mee meneer Kriek en constateer dat jullie mij vooralsnog niet nodig hebben. Het zou wel plezierig zijn als jullie deze ‘discussie’ elders (e-mail?) zouden voortzetten, maar we leven gelukkig in een vrij land, dus zolang het netjes blijft: welkom op dit platform.
Hartelijke groet,
Marjan Enzlin
marjan enzlin
20 juni 2021 / 21:12