Overstappen in de ggz

Branchevereniging MIND maakt zich zorgen: worden ggz-patiënten aan hun lot overgelaten nu aanbieders hen vervroegd ontslaan van behandelafdelingen maar tegelijkertijd ook de ambulante ggz met restricties te maken heeft? Elnathan Prinsen, voorzitter van de Nederlandse Vereniging voor Psychiatrie, deelt die zorgen: je kunt bij zo’n kwetsbare groep niet rücksichtslos overstappen van ambulante zorg naar ondersteuning op afstand. “Je moet in een ambulante setting de mogelijkheid van face-to-face contact openhouden”, stelt hij, “en dat kan ook.”

‘Je moet in een ambulante setting de mogelijkheid van face-to-face contact openhouden’

Zeker kan dat, en het is ook relevant. Maar tegelijkertijd is toch ook Interessant wat hoogleraar zorginnovaties in de ggz Philippe Delespaul zegt, want die plaatst de actualiteit van de ggz-problematiek in een ander daglicht. Hij stelt bijvoorbeeld dit: “Er wordt al lange tijd overconsumptie gepleegd in de psychiatrie. Mensen worden afhankelijk van hun behandelaar, wat hun eigen weerbaarheid en regie in de weg staat, terwijl juist dat belangrijke elementen zijn voor herstel.” En dit: “Door de huidige omstandigheden hebben we automatisch meer oog voor hoe mensen de dag doorkomen, hoe ze omgaan met sociale relaties en of ze überhaupt nog mensen zien. Terwijl we ons in ‘gewone’ tijden te veel focussen op de angst, trauma’s en psychoses van mensen.”

Ik weet het, met het geven van deze twee citaten shop ik selectief in de boodschap van Delespaul. Ook hij zegt dat er terecht kritiek is op de snelle en wellicht te gemakkelijke overgang van face-to-face contact naar digitale vormen van zorg. En dat huisbezoeken in de ggz onmisbaar zijn. Maar hij zegt ook dat de ggz fundamenteel zal veranderen door de coronacrisis, omdat digitale zorg niet meer weg te denken is.

Het is een zenuwslopende tijd, maar ook een die tot heel veel nieuwe inzichten kan leiden.

Delen