Pek en veren

Daar sta je dan, met je naam en je foto, met je bruto-inkomen, je ontslagvergoeding en de cataloguswaarde van je auto. Je behoort tot de eerste tien van de vijftig Teveelverdieners in de zorg. De nummers elf tot en met vijftig komen er relatief goed vanaf, want die blijven door het ontbreken van een foto in ieder geval nog redelijk anoniem. Die eerste tien, daar gaat het om. Zij vormen de ouderenzorgvariant van de Quote-lijst van rijkste Nederlanders. En waar we bij Quote toch een beetje met ontzag en afgunst naar de gezichten en de cijfers kijken – daar zouden we zelf wel tussen willen staan – ligt dit in de ouderenzorg toch net even anders. Daar mag je niet zo veel verdienen.

“289.000 euro, hoeveel zorgpersoneel kun je daarvan wel laten werken”, las ik al op Twitter. Nou, inclusief werkgeversaandeel, pensioenbijdrage en vakantiegeld niet zo heel veel natuurlijk. Bovendien, je kunt nog zo’n aanhanger zijn van regelarme zorg – dat ben ik zelf ook – maar een beetje sturing vanuit het management zal dat zorgpersoneel toch echt nodig hebben om van die verschillende werkplekken een samenhangende organisatie te maken. Je kunt die bestuurder er dus echt niet zomaar uitsnijden.

Mag die dan maar alles verdienen wat hij vraagt, of wat de raad van toezicht goedvindt? Nee, natuurlijk niet. Het is goed dat die Wet Normering Topinkomen hier paal en perk aan gaat stellen. Maar daarmee heeft het nog steeds geen zin om die tien teveelverdieners besmeurd met pek en veren het bos in te jagen. Het zal ons even voldoening schenken misschien, maar we schieten er geen steek mee op. De zorg wordt er niet beter van. Dus: reageer rustig even af, maar concentreer u daarna alsjeblieft weer snel op ideeën voor verbetering van de kwaliteit van zorg.

Delen