Positieve Uitslag

Het nieuws dat Sabine Uitslag (CDA) na de verkiezingen niet terugkeert in de Tweede Kamer, blijkt heel diverse reacties uit te lokken. Van enkele mensen uit zorgverzekeraarskringen lees ik dat zij het jammer vinden voor de politiek en voor het CDA. In een andere reactie lees ik dat het gepreekte ‘samen’ van het CDA wel erg betrekkelijk is met al die plotse weglopers. Daar zit wat in natuurlijk.

Weer een andere reactie (ook op Twitter) is aanmerkelijk scherper: “Hè wat jammer…ze begreep alles net zo goed… over mantelzorg en zo.” Ach ja, die column van 18 juli vorig jaar op www.zorgwelzijn.nl. Het regende reacties op wat ze schreef, en de meeste daarvan waren bepaald niet positief. Terwijl ze volgens mij eigenlijk weinig anders deed dan stellen dat we zorgen voor naasten zijn gaan institutionaliseren en kwantificeren, en dat dit te wijten is aan de snel veranderende samenleving. Ze betreurde dat, omdat zorgen voor een ander zo waardevol en vanzelfsprekend is.

Niets mis mee, zou je denken. Maar het was knullig opgeschreven en kon daardoor makkelijk verkeerd begrepen worden. En daarmee werd haar goedbedoelde boodschap onbedoeld een boekestijntje dat haar dus nog steeds wordt nagedragen. Dat is jammer, want enkele van haar bijdragen aan het zorgdebat zijn waardevol. Haar pleidooi om sterker in te zetten op gezondheidsoreventie en preventie daarbij te koppelen aan de belevingswereld van diverse doelgroepen bijvoorbeeld. Of haar voorstel de zorg in het verpleeghuis zo in te richten dat echtparen ook daar bij elkaar kunnen blijven wonen, in plaats van op verschillende afdelingen omdat de zorg die ze nodig hebben anders is. Allebei voorbeelden die pleiten voor de menselijke maat in de zorg. En dat doet lang niet iedereen.