Presenteerblaadje
De roep om het aantonen van kwaliteit van zorgverleners lijkt niet te stuiten. Als beroepsgroepen hebben we een lange historie in de zorg met kwaliteitsregisters. Andere beroepen kunnen hier een puntje aan zuigen. Vele studiedagen, intervisie-uren, kwaliteitskringbijeenkomsten, enzovoort moeten aangetoond worden. En alles wordt betaald uit eigen zak en gedaan in eigen tijd. We presenteren het aan ieder die het maar wil zien.
De eisen worden constant aangescherpt. De onderbouwing hiervoor leidt soms tot heftige discussies. In ons vak was dat bijvoorbeeld over wat nu een echt onderwerp voor een kwaliteitskring mocht zijn. Pas na heftige kritiek op het Kwaliteitsregister Paramedici werden eisen wat naar beneden bijgesteld. Waar komt die drang om de eisen zo op te vijzelen vandaan? Waar is het vertrouwen? Vanuit intrinsieke motivatie voor de beste zorg kan ik stellen dat zorgverleners zich een slag in de rondte nascholen.
‘Waar komt de drang om de kwaliteitseisen voor zorgverleners steeds maar weer op te vijzelen vandaan?’
En nog blijft, naast de al behaalde diploma’s en masters, de roep om meer transparantie komen. Dus worden er kwaliteitstoetsen opgetuigd. Onze beroepsvereniging initieerde dat ook, waarschijnlijk vanuit de roep vanuit zorgverzekeraars. Dit kostte vele uren en werd tot in de puntjes uitgewerkt. Een paar zorgverzekeraars schoven aan bij de vergaderingen. Er werden discussies gevoerd over wat er wel en niet in moest staan. Of het kwam door de hete adem in de nek van verzekeraars en beleidsmakers weet ik niet, maar de eisen waren erg hoog.
Wat ik de beroepsvereniging aanreken, is dat de geldigheidstermijn van de toets zeer kort was. Qua dure betalingen aan auditbureaus en tijdsinvestering was dit over de top. Waar was het vertrouwen in de leden? En toen vanuit de SMART-behoefte niet alleen subdoelen maar ook nog sub-subdoelen zichtbaar moesten zijn bij elk lukraak gekozen dossier heb ik als docent bezwaar aangetekend. Na lang aanhoudende kritiek van de leden zijn de werkwijze, de termijnen en de doelen wat aangepast.
In plaats van het product ‘kwaliteitstoets’ te verkopen aan de zorgverzekeraars met daarbij de investering die ervoor nodig is, werd het op een presenteerblaadje overhandigd. Wij betalen zelf de toets en uren hiervoor en wat er als tegenprestatie komt is maar de vraag. Niet elke zorgverzekeraar hanteert de toets, maar er zijn er ook die er mee aan de haal gaan en er zelf nog eisen bovenop gooien. Voldoe je naast alle goede vinkjes daar dan niet aan, dan gaat de tariefverhoging alsnog niet door. Samen aan tafel stelt dus niets voor. Ook leek het een reden om het basistarief zeer laag te houden.
Welke kwaliteitsinstrumenten en welke cijfers door ons ook worden gepresenteerd op het al volle dienblad: verzadigd lijken sommigen nooit.
12 reacties
Zo waar je verhaal Dienie. In de 38 en een half jaar dat ik dit mooie beroep heb mogen uitoefenen heb ik het zien veranderen van een echt ambacht tot het afvinken van protocollen. Terwijl het juist de cliënt ( van pakweg 2 tot 82) is die jouw inzet als vakvrouw/ man vraagt. Ieder half uur opnieuw. En dat gaat zeker gepaard met voortdurende verbetering van kwaliteit maar niet ten koste van zowel cliënt als behandelaar . Ikzelf ben daarop afgehaakt na veel inzet om eea ter sprake te brengen bij beroepsvereniging en zorgverzekeraars. Er zijn grenzen als het je je gezondheid gaat kosten.
Mariëlle Vermeulen
2 december 2021 / 14:13Ook ik ga al heel wat jaren mee in ons mooie vak. En heb helaas ook de ervaring dat het de laatste jaren meer gaat om goede vinkjes en kruisjes te zetten, dan om daadwerkelijk een goede behandeling uit te voeren. Als je dit dan beide wil/moet doen komt er heel wat extra tijd en energie bij kijken. Alle extra’s zou ik liever in de cliënt willen stoppen dan in de administratieve rompslomp. Waarom worden de eisen alsmaar strenger? Waar komt deze onzekerheid vandaan? En door wie/wat wordt het gevoed? Of is het onwetendheid? Vanzelfsprekend ben ik voor het leveren van kwaliteit en goede zorg, maar de definitie van kwaliteit is blijkbaar veelvuldig te interpreteren. Heel erg jammer, want schuif gerust eens aan bij de logopedist om de hoek tijdens een behandeling, om echt te zien welke kwaliteiten wij in huis hebben!
Jacqueline Sijmens
2 december 2021 / 19:36Ik roep opnieuw de zorginkoper ( van welke zorgverzekeraar dan ook) op om bij ons op de praktijk te komen kijken. Zodat in de praktijk helder kan worden wat we doen en hoe we dat doen. Van harte welkom!
Karin Derks
2 december 2021 / 21:45Hopelijk dringt door onze aanhoudende reacties met uitleg over dit fenomeen door dat handelen vanuit vertrouwen ons, werkvloer en vakmensen, autonomie en daarmee inspiratie teruggeeft: voedend voor kwalitatief handelen.
Om die reden hebben we vanuit #wijzijnlogopedie februari 2020 wenscontracten aangeboden van een A4-tje waarin we het vertrouwen van ons als zorgverleners onderschreven dat zorgverzekeraars financieel verantwoordelijk zijn voor inkoop van voldoende goede zorg voor de verzekerden en dat zij, omgekeerd, vertrouwen op de wijze waarop wij goede zorg borgen (helaas geen inhoudelijke reacties op gekregen♀️).
Ineke Hendriks
3 december 2021 / 08:46In de tijd dat mevrouw Schippers nog minister was, is al eens gebleken dat de grootste “werkverschaffers” op dit terrein niet zelden de beroepsverenigingen in de zorg zelf waren. De ZV’s zijn dan misschien de aanstichters maar de inhoud van de K-toets is toch echt geschrevenen goedgekeurd door de NVLF.
Jettie Buma
3 december 2021 / 10:40Dank voor alle reacties. Zolang een beroepsvereniging alleen iets mag zeggen over de eisen en niet over de vergoedingen hebben de zorgverzekeraars vrij spel. Hier zou de politiek verandering in aan moeten brengen om het speelveld gelijkwaardiger te houden. Zolang dat niet gebeurt denk ik dat beroepsverenigingen heel terughoudend moeten zijn in het meegaan in de continue vraag naar transparantie. En steeds duidelijk maken wat de inspanningen van het werkveld zijn om aan al die verplichtingen te voldoen.
Dienie Koolen
3 december 2021 / 13:30Het frappante van die kwaliteitstoets is, dat het de kwaliteit van de geleverde zorg niet toetst, maar de kwaliteit van je administratie.. Als je eenmaal in de kwaliteitscyclus zit wordt er meer gekeken naar je praktijkvoering en de manier waarop je zorg levert, maar dan ben je al jaren verder.
Ik geloof best dat het belangrijk is dat je op jezelf en je handelen reflecteert, maar ik denk dat dat ook op een andere (voor ons minder tijdrovende en dure manier) kan.
Esther Schipper
4 december 2021 / 08:11Hoe bestaat het dat beroepsvereniging steeds maar weer bezig is met zich presenteren aan de ZVs in plaats van luisteren naar de leden en professionals.
En dan de professionals als CONSERVATIEF bestempelen.
Omdat ze zelf steeds in de verkeerde val trappen……
Zooo pijnlijk..
Sandra
4 december 2021 / 09:34Al meer dan 37 jaren ben ik praktijkhouder en zet ik me met veel enthousiasme en passie in voor de patiënten. Veel waardering en hoge scores op de vragenlijsten client tevredenheid ; doelen die bereikt worden conform de hulpvraag van de patiënt; baby’s die geen of een kortere ziekenhuisopname hoeven omdat preverbale logopedie de voedingsproblemen oplost; veel meer dan de vereiste nascholing gevolgd, al jaren de vrijwillige kwaliteitstoets met vlag en wimpel behaald….. en dan “ beloond “ worden met een ver beneden berekend ( kostenonderzoek ) tarief en afgestraft worden omdat de behandelindex een kwartaal net te hoog was ( omdat er zich nou eenmaal veel complexe patiënten bij mij aanmelden, die meer behandelingen nodig hebben). Ik heb er geen woorden meer voor !
Marie-Thérèse Vallen
5 december 2021 / 20:02Het is de dwangstoornis van de maatschappij. Hoe meer controle, hoe zwakker vertrouwen wordt, dus is er nog meer controle nodig, waardoor er nog minder vertrouwen is. Men gaat voor het maximale ipv het optimale. Dat is amper te keren want zodra er eens iets ergs gebeurt treedt de risicoregelreflex op. Er is een risico ervaren dus moet er een regel komen. Voorkomen is immders beter dan genezen, maar inmiddels is het de ziekte.
Menno Oosterhoff
8 december 2021 / 08:30Dank voor alle aanvullingen. Wat zo vreemd lijkt is dat het vertrouwen in de zorgverleners steeds bevestigd dient te worden door nog meer met transparantie. Waar het de zorgverzekeraars betreft lees ik nu steeds minder transparantie. Zoals: ‘ Er zijn vormen van zorg waarvoor NZa geen tarieven vaststelt. Ze vertrouwt erop dat zorgverzekeraar en aanbieder ’t kabinetsbesluit voor extra geld op passende manier vertalen in hun afspraken.’ Er staat nergens wat er gebeurt wanneer dit niet goed verloopt. En ik las: ‘De NZa gaat haar eisen rond de informatievoorziening van zorgverzekeraars aan klanten afzwakken. Zorgverzekeraars hoeven zich niet meer te houden aan specifieke normen en duidelijke verplichtingen. Ze krijgen “zo veel mogelijk ruimte om zelf invulling te geven aan de manier waarop ze aan normen en de wet kunnen voldoen”.’ Dit laatste is nog een plan begreep ik, maar gezien de nu al tekort schietende informatie lijkt me dit onwenselijk. Waarom nemen de NZa en VWS deze stappen? Uitleg kan dit misschien verduidelijken.
Dienie Koolen
8 december 2021 / 14:23Ik hoop voor het nieuwe jaar op meer evenwicht in de driehoek zorgvrager, zorgaanbieder en zorgverzekeraar. Vanuit VWS kwamen geluiden om daarnaar te kijken. Dat transparantie die van de een gevraagd wordt, ook opgaat voor de ander. Dat ieder die extra eisen bovenop de al geldende kwaliteitsregels stelt zich rekenschap geeft van de werkdruk die er al is. Vandaag nog druk met aanpassingen tarieven terwijl die info al veel eerder had kunnen komen. Er hangt veel vanaf van wat wij aan onze medewerkers kunnen bieden. Wanneer wij als zorgverlener echter te laat zijn met iets doorgeven of bij index of PREM ons percentage net iets te hoog is, is coulance in deze moeilijke tijd soms ver te zoeken. Ik lees dat ACM zelfs coulance geeft aan Post NL terwijl die (geen) langdurige relatie hebben. Een goede relatie tussen zorgvrager,-aanbieder en verzekeraar is van belang voor goede zorg. Beste wensen voor alle lezers van mijn blog en tot in het nieuwe jaar!
Dienie Koolen
29 december 2021 / 14:39