Prijskaartje

Ik blijf mij verbazen over de enorme bedragen die ziekenhuizen uitgeven aan EPD-systemen. Nu is het ziekenhuis St Jansdal in Harderwijk, dat 20 miljoen euro neertelt voor het Amerikaanse systeem Epic. Bestuursvoorzitter Albert Arp zegt dat de bestaande systemen aan vervanging toe zijn. “We werken nog net niet met groene schermen”, zegt hij gekscherend. De stap van ‘net niet met groene schermen werken’ naar een uiterst geavanceerd systeem als Epic is gigantisch. In Zorgvisie ICT zei Michel Bouquet, principal consultant bij Bostec begin dit jaar: “Ik vrees dat meer dan de helft van de ziekenhuizen op dit moment nog niet uit zo’n geavanceerd pakket haalt waarvoor het bedoeld is. Die ziekenhuizen hadden er dus beter aan gedaan om als eerste stap te beginnen met een eenvoudiger pakket. Begin je meteen met een geavanceerd pakket en ga je daarmee de leercurve doorlopen, dan ga je dat pakket gaandeweg ook associëren met alle problemen die je onderweg tegenkomt.”

Eerder dit jaar kwam het nieuws naar buiten dat Radboudumc enorm worstelde met Epic. En in Tijdschrift voor verpleegkundigen zei verpleegkundige Jacqueline de Leeuw van Radboudumc dat aandacht voor scholing onverminderd belangrijk blijft omdat het systeem niet statisch is maar voortdurend in ontwikkeling.

Hiermee wil ik niet beweren dat St Jansdal een verkeerde keuze heeft gemaakt. Er zal absoluut goed over nagedacht zijn. Maar als ik dan zie dat Arp als een van de voordelen noemt dat patiënten met dit systeem vanuit huis met een videoverbinding contact kunnen hebben met een arts, denk ik toch onwillekeurig: dat kan met Skype toch ook?