Promovendum
Net als met vakanties heeft op hoogtijdagen als Kerstmis de combinatie van verplicht samen zijn en niets doen een keerzijde, waarop het stopwoordje ‘saai’ van dochterlief nu eens wél van toepassing is. Wat moet je wanneer vijftig tv-kanalen niets uitzenden wat het hele gezin kan bekoren en wanneer tot overmaat van ramp André Rieu dreigt? Gelukkig fungeert de Top 2000 op de radio dan nog als valnet voor de stemming in huis.
“Verveling is de wortel van het kwaad,” houdt de Deense theoloog en filosoof Søren Kierkegaard (1813 – 1855) ons wijselijk voor en dat kwaad wil graag op de zwakste momenten toeslaan. Ik kijk zelden TV, luister nog minder naar de radio maar moet – half verveeld – telkens de oren spitsen wanneer tijdens reclamebloks de naam ‘Promovendum’ valt. Het doet mij nog altijd een beetje pijn dat serieuze plannen voor een promotie nooit verder kwamen dan een boeiend onderwerp – ethiek in modellen voor medische besluitvorming – en een sympathieke promotor, wijlen Theo Beemer.
Promovendum promoot zichzelf als een zorgverzekering voor hoger opgeleiden. Strikt genomen kan dat volgens mij niet, want voor het basispakket geldt immers een acceptatieplicht, maar dat maakt de verleiding om bij een select gezelschap te behoren niet minder. Op mijn iPad – een voormalig kerstgeschenk van zoonlief – ben ik een gemakkelijke prooi voor de gladde jongens van de marketing. Ik gun mijzelf als extra dekking niets minder dan de ultieme aanvullende verzekering ‘excellent’ en opteer hetzelfde voor de tandartsverzekering.
Wanneer mijn levenswandel als patiënt vergeleken wordt met die van een misdadiger ben ik een echte topcrimineel, waarmee Promovendum bepaald niet blij zal zijn. Na twee vragen over mijn gebit kan ik al fluiten naar een ‘excellent tandartsverzekering’. De rest van mijn lichaam vergaat het niet veel beter dan het handjevol tanden en kiezen maar over mijn wapenfeiten als patiënt hoef ik nog vrijwel niets te melden. In afwachting van wat mij aan acceptatieperikelen te wachten staat, teken ik voorlopig in.
Dan gebeurt er echter iets heel wonderlijks. Het acceptatieteam en het zorgteam van Promovendum vuren onmiddellijk en gelijktijdig twee mails op mij af: ik word hartelijk verwelkomd als nieuwe verzekerde, mijn oude zorgverzekering – waarvan ik de naam niet eens heb opgegeven – zou akkoord gaan met de opzegging en binnen twee weken krijg ik mijn zorgpas. Het is een kwestie van milliseconden en gaat te snel om blij te zijn of nog sterker: eigenlijk ben ik helemaal niet blij. Waar zit de adder onder het gras?
Bij een goede marketing wordt – wanneer je niet heel goed luistert – van alles gesuggereerd zonder dat men letterlijk over de scheef gaat. De gepropageerde keuzevrijheid – “u kiest dus zelf de zorgverlener die u prettig vindt en die bij u past” – blijkt niet van toepassing bij paramedische hulp en zelfstandige behandelcentra waar medisch specialisten werken. Wanneer vrouwlief zich door de kleine lettertjes heeft geworsteld – daarvoor moet je inderdaad wel hoger opgeleid zijn – en bekijkt wat de nieuwe verzekering voor mij impliceert, blijkt dat we bij Promovendum, die geen restitutie – maar een naturapolis biedt, misschien iets minder voor de zorgpremie betalen maar uiteindelijk qua zorgkosten duurder uit zijn.
Ik besluit om bij de oude zorgverzekeraar te blijven, maar zo eenvoudig gaat dat niet. Een telefoontje naar Promovendum volstaat niet en wanneer mijn mail wordt beantwoord is onduidelijk. Mijn oude zorgverzekeraar heeft mij afgeschreven en mijn verzoek om de overstap ongedaan te maken kan niet direct in behandeling worden genomen. Het is nog maar de vraag of ik voor de jaarwisseling zekerheid krijg. Na een saaie kerst wachten mij dus nu wel spannende dagen.
1 reactie
Dit stuk getuigt duidelijk van onvoldoende kennis over de zorgverzekeringen. Ik zal per alinea toelichten waarom.
Het eerste argument is het volgende: “Promovendum promoot zichzelf als een zorgverzekering voor hoger opgeleiden. Strikt genomen kan dat volgens mij niet, want voor het basispakket geldt immers een acceptatieplicht (…).”
Inderdaad, er geldt een acceptatieplicht voor de basisverzekering, maar dat betekent niet dat zorgverzekeraars zich niet mogen richten op een bepaalde doelgroep. Zo hebben veel zorgverzekeraars bijvoorbeeld een jongeren- of studentenpolis. Dit betekent dus niet alleen studenten deze polis mogen krijgen. Dit betekent alleen dat je waarschijnlijk meer online moet doen en dat in de bijbehorende aanvullende verzekering(en) geen vergoeding zit opgenomen voor bijv wandelstokken. Als jij je hiertoe aangesproken voelt, prima, maar dan ben je waarschijnlijk een student. Er zijn dan ook ouderen die studentenpolissen nemen omdat ze goedkoper zijn en dat is geen enkel probleem.
Ook het volgende argument heeft niks te maken met Promovendum, maar met alle verzekeraars: “Na twee vragen over mijn gebit kan ik al fluiten naar een ‘excellent tandartsverzekering’.” Klopt. Voor de meest uitgebreide tandverzekering moet je altijd een tandheelkundige (of: medische) verklaring invullen. Verzekeraars weigeren risico te dragen als de kans aanzienlijk – al dan niet zeker – is dat jij bijvoorbeeld twee kronen moet volgend jaar. Heeft niets met Promovendum an sich te maken, desondanks is het natuurlijk een belachelijke maatregel die massaal genomen wordt.
Ook het volgende argument getuigt van weinig kennis over zorgverzekeringen en heeft wederom niets met Promovendum te maken. Ik kopieer de alinea: “Dan gebeurt er echter iets heel wonderlijks. Het acceptatieteam en het zorgteam van Promovendum vuren onmiddellijk en gelijktijdig twee mails op mij af: ik word hartelijk verwelkomd als nieuwe verzekerde, mijn oude zorgverzekering – waarvan ik de naam niet eens heb opgegeven – zou akkoord gaan met de opzegging en binnen twee weken krijg ik mijn zorgpas. Het is een kwestie van milliseconden en gaat te snel om blij te zijn of nog sterker: eigenlijk ben ik helemaal niet blij. Waar zit de adder onder het gras?”
Dit is helemaal niet zo wonderlijk. Je hoeft de naam van je oude zorgverzekering nooit op te geven en als je dat wel moet, is dat eigenlijk overbodig. Zorgverzekeraars hebben toegang tot een landelijk systeem waarin gekeken kan worden bij welke zorgverzekeraar jij verzekerd bent of was. Dit om te voorkomen dat mensen dubbel verzekerd kunnen raken en om de overstap van A naar B vloeiend te laten verlopen. Dit gebeurt (zo goed als) volledig automatisch. Niks geks of mysterieus aan.
Dan gaat het over keuzevrijheid: “De gepropageerde keuzevrijheid – “u kiest dus zelf de zorgverlener die u prettig vindt en die bij u past” – blijkt niet van toepassing bij paramedische hulp en zelfstandige behandelcentra waar medisch specialisten werken. Wanneer vrouwlief zich door de kleine lettertjes heeft geworsteld – daarvoor moet je inderdaad wel hoger opgeleid zijn – en bekijkt wat de nieuwe verzekering voor mij impliceert, blijkt dat we bij Promovendum, die geen restitutie – maar een naturapolis biedt, misschien iets minder voor de zorgpremie betalen maar uiteindelijk qua zorgkosten duurder uit zijn.”
Misschien wat onhandig geformuleerd en inderdaad niet 100% kloppend, maar ik vermoed dat Promovendum in deze zin met name doelt op ziekenhuiszorg, maar ook bij heel veel andere zorgverleners is er ruime keuze. Bij bijvoorbeeld brillen en contactlenzen ben je niet verplicht om naar Hans Anders, Pearle of Specsavers te gaan, maar mag je naar elke opticien. Dat je niet naar een paar behandelcentra mag, tja, oké… Dan moeten ze dat misschien niet zo formuleren, maar dat is wel (vrij gangbare) een uitzondering.
Ten slotte wordt besloten om ‘bij de oude zorgverzekeraar te blijven’ en geconstateerd dat dat niet zo eenvoudig gaat, omdat een telefoontje niet volstaat. Natuurlijk volstaat een telefoontje niet. Juridisch gezien hebben beide partijen geen poot om op te staan als de verzekering dan ineens wordt afgezegd of doorgezet. Alle verzekeraars zijn zelfs wettelijk verplicht om een opzegging niet telefonisch aan te nemen. Dit moet altijd schriftelijk.
Gelukkig is de eerste week van januari er nog om dergelijke zaken in orde te maken, want ja, dat kan gewoon met terugwerkende kracht. Gelukkig heeft u gemaild en niet alleen gebeld.
Selma
31 december 2013 / 15:08