Quick Wins
Het ministerie van VWS wil de problemen met de toegankelijkheid tot de zorg oplossen. Het erkent dat dit tijd vergt, maar wil nu al aan de slag met “wat, vooruitlopend op afspraken voor de lange termijn, kan helpen”. In dit licht komt het onderzoek van IQ Healthcare op een interessant moment. Dit stelt dat een kwart van de totale zorgkosten kan worden aangemerkt als verspilling. Die verspilling eruit halen, zou positieve gevolgen hebben voor hét grote probleem dat VWS schetst: krapte op de arbeidsmarkt.
Maar hoe haal je die verspilling eruit? Dit zit vooral in administratieve complexiteit en daarbij wijzen partijen naar elkaar als ‘schuldige’ die dit veroorzaakt. Dat frustreert quick wins behalen. Voor het tweede probleem, de gebrekkige verlening en coördinatie van zorg oplossen, moet passende zorg de sleutel zijn. Maar als hiertoe komen überhaupt realistisch is, is het in ieder geval bij uitstek lange termijn werk. De marktmacht van partijen die hoge prijzen vragen voor bepaalde zorg is een derde probleem dat IQ Healthcare schetst. Maar die doorbreken, is geen sinecure.
‘Een kwart van de totale zorgkosten kan worden aangemerkt als verspilling’
Wat blijft dan over dat nu al kan helpen? De lonen van zorgmedewerkers verhogen zodat ze zich niet gedwongen voelen te kiezen voor zzp-schap? Het ministerie van Financiën zal daar niet heel blij van worden. De zelfredzaamheid van mensen aanspreken? De Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid heeft duidelijke opvattingen over het realiteitsgehalte daarvan.
Een stevige verhoging van de zorgpremie is welbeschouwd de makkelijkste optie. Tijd winnen dus voor meer structurele oplossingen. Het zal in ieder het publieke urgentiebesef versterken dat er iets moet gebeuren. Maar of het iets oplost…